Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H.H. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie odroczenia i umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego postanawia: stwierdzić swoją niewłaściwość i przekazać sprawę sądowi właściwemu -Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Pismem z dnia [...] H.H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie odroczenia i umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego. W uzasadnieniu skarżący podał, że wielokrotnie zwracał się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w B. o odroczenie oraz całkowite umorzenie jego zobowiązań wobec likwidowanego funduszu alimentacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Właściwość miejscową i rzeczową wojewódzkich sądów administracyjnych regulują przepisy art. 13 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Zgodnie z ich brzmieniem wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
Wprawdzie na podstawie § 1 pkt 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych sprawa z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczących umorzenia, odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty należności z tytułu składek, o których mowa w art. 28-29 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zostało przekazane wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Jednak podkreślenia wymaga, że przepis ten określa zamknięty katalog spraw, w których obowiązuje tak ustalona właściwość miejscowa wojewódzkich sądów administracyjnych. Sprawy te dotyczą jedynie umorzenia, odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty należności z tytułu składek, o których mowa w art. 28-29 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Właściwość ta nie obejmuje sprawy dotyczących umorzenia lub odroczenia terminu płatności należności przysługujących likwidowanemu funduszowi alimentacyjnemu.
W niniejszej sprawie H.H. zaskarżył bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W., który na podstawie art. 63 w związku z art. 68 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity DZ.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) jest organem właściwym w sprawach odroczenia lub umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego.
Wobec tego należało uznać, że w niniejszej sprawie właściwym jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona, zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Z kolei po myśli art. 59 § 1 p.p.s.a., w przypadku stwierdzenia swej niewłaściwości, sąd przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 59 § 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.