Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska, , , po rozpoznaniu w dniu 10 września 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.G. na bezczynność Prezydenta Miasta K. w przedmiocie zasiłku celowego w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 21 maja 2012r. sygn. akt IV SAB/Gl 90/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę W.G. na bezczynność Prezydenta Miasta K. w przedmiocie zasiłku celowego. Pełnomocnik skarżącego z urzędu radca prawny D.R. w piśmie z dnia 20 czerwca 2012r. poinformował Sąd o sporządzeniu w dniu 9 czerwca 2012r. opinii o oczywistej bezzasadności skargi kasacyjnej, którą przesłał skarżącemu.
W piśmie z dnia 29 czerwca 2012r. W.G. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w celu sporządzenia skargi kasacyjnej oraz zwolnienia od kosztów sądowych. Wskazał, że nie zgadza się ze stanowiskiem pełnomocnika, który odmówił sporządzenia skargi kasacyjnej. Do pisma dołączył wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Skarżący w kolejnym piśmie z dnia 30 lipca 2012r. ponowił wniosek. Powtórzył, iż domaga się ustanowienia radcy prawnego w celu sporządzenia skargi kasacyjnej. Zdaniem skarżącego odmowa sporządzenia tego środka zaskarżenia spowodowała, że wygasło pełnomocnictwo dotychczasowego pełnomocnika. Wobec tego strona pozostała bez pomocy prawnej i nie może dochodzić swoich praw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W przedmiotowej sprawie skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Mając na względzie to, że skarga została wniesiona na bezczynność Prezydenta Miasta K. w przedmiocie zasiłku celowego, czyli sprawy z zakresu pomocy społecznej, skarżący nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych zgodnie z regulacją art. 239 § pkt 1 lit. a P.p.s.a. Zatem w tym zakresie wniosek jest bezprzedmiotowy i nie podlega rozpoznaniu.
Natomiast rozpoznając wniosek o ustanowienie radcy prawnego należy stwierdzić, iż postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012r. wydanym przez Referendarza Sądowego w tut. Sądzie przyznano już skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego. Na tej podstawie Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wskazała jako pełnomocnika dla skarżącego radcę prawnego D.R., który uczestniczył w postępowaniu sądowoadministracyjnym oraz sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 21 maja 2012r. W tej sytuacji postępowanie w przedmiocie prawa pomocy zostało zakończone. W ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi brak jest przepisu, który uprawniałby stronę do żądania wyznaczenia kolejnego radcy prawnego w sytuacji, gdy dotychczas wyznaczony radca prawny nie spełnił jej oczekiwań i w ocenie strony nie działał zgodnie z jej interesem. W orzecznictwie podkreślono, że wyznaczenie adwokata (radcy prawnego) z urzędu przez korporację prawniczą i podjęcie przez niego czynności np. sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, stanowi wykonanie w danej sprawie postanowienia o przyznaniu prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata (radcy prawnego) - por. postanowienia NSA z dnia 22 kwietnia 2005r. sygn. akt II OZ 262/05, z dnia 27 lipca 2012r. sygn. akt I OZ 528/12. Jeżeli dotychczas wyznaczony pełnomocnik nie spełnił oczekiwań skarżącego i w jego ocenie nie działał zgodnie z jego interesem, to strona może zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. w wyznaczenie innego pełnomocnika, wskazując na nienależyte wypełnianie obowiązków przez poprzednio wyznaczonego pełnomocnika.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 243 § 1 P.p.s.a orzekł jak na wstępie.