Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Damian Mataczyński po rozpoznaniu w dniu 4 września 2018r na posiedzeniu niejawnym wniosku R. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na przewlekłość prowadzenia postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia 1. umorzyć postępowanie w przedmiocie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w P..
R. S. złożył skargę na przewlekłość prowadzenia postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławczego w sprawie Nr [...] Skarżący złożył również wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, w uzasadnieniu którego podał, że przebywa obecnie w Zakładzie Karnym. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał na ponoszenie opłat stałych w wysokości [...] zł. oraz wskazał sygnatury wyroków sądowych i spraw komorniczych i wynikające z nich zobowiązania.
Zacząć należy od tego, że zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2018r., poz. 1302 - dalej P.p.s.a.), obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach m.in. z zakresu pomocy i opieki społecznej. Oznacza to, iż skarżący w przedmiotowej sprawie, której przedmiotem jest przewlekłość prowadzenia postępowania w przedmiocie zasiłku okresowego korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych tj. zwolnienia z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków. Na podstawie art. 249 a P.p.s.a. orzeczono więc jak pkt 1 sentencji postanowienia.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że na podstawie art. 245 § 1 i 3 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, które obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przesłanki regulujące przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej zawarte są w art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy w zakresie częściowym Sąd przyznaje, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy jest więc szczególną formą pomocy państwa przyznawanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej lub ograniczającej dostęp do sądu. Przy czym, chodzi o trudną sytuację materialną danej osoby lub rodziny, ale uwzględniającą także odniesienia obiektywne, tzn. sytuację na rynku pracy, poziom wynagrodzeń i świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego oraz poziom życia większości rodzin.
Odnosząc te uwagi do rozpatrywanej sprawy, stwierdzić trzeba, że skarżący przebywający w Zakładzie Karnym, nie mając żadnego dochodu ani majątku, zalicza się do osób znajdujących się w sytuacji materialnej uniemożliwiającej opłacenie kosztów pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 oraz art. 245 §1 i §3, art. 246 §1 pkt 1 i 2 P.p.s.a., postanowiono jak w pkt 2 sentencji postanowienia