Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Otylia Wierzbicka (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. W. na nieudzielanie przez Narodowy Bank Polski odpowiedzi na pytanie w przedmiocie przyjęcia waluty unijnej p o s t a n a w i a Odrzucić skargę
W dniu 28 stycznia 2005 r. P. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na nieudzielenie przez Narodowy Bank Polski odpowiedzi na pytanie w przedmiocie przyjęcia waluty unijnej.
Postanowieniem z dnia 4 lutego 2005 r., sygn. akt III SAB/Łd 2/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia miejscowo właściwemu Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt III SAB/Łd 2/05, odrzucił zażalenie P. W. na powyższe rozstrzygnięcie.
Narodowy Bank Polski w odpowiedzi na skargę z dnia 9 września 2005 r. wnosił o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Kognicja sądu administracyjnego określona jest w art. 3 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwaną dalej u.p.p.s.a./. Przepis ten wskazuje, jakie akty i czynności organów administracji publicznej podlegają kontroli sądu administracyjnego. Zgodnie z regulacją art. 3 § 2 pkt 8 u.p.p.s.a., sąd administracyjny jest właściwy w sprawach skarg na bezczynność organu jedynie w przypadkach określonych w pkt 1-4 wspomnianego przepisu. Są to przypadki niewydania w zakreślonym przez ustawę terminie decyzji, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz inne czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Nieudzielenie odpowiedzi na pytanie skierowane do NBP, co zarzuca skarżący, nie mieści się w kategorii wyżej wymienionych spraw. Stosownie do dyspozycji art. 58 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Skarga P. W. jako niedopuszczalna podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a.
Nadto, należy wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego Narodowy Bank Polski nie pozostaje w bezczynności. Z akt sprawy wynika, że na skierowane pytanie skarżący otrzymał odpowiedź pismem z dnia 17 lutego 2005 r., tyle, że nie satysfakcjonującą go, o czym świadczy polemika z treścią tego pisma.
Mając na względzie powyższe, jak również brak odrębnych regulacji ustawowych w przedmiotowym zakresie, Sąd na podstawie regulacji art. 58 § 1 oraz art. 58 § 3 u.p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.