Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. L. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia: 1) umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne, 2) zasądzić od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącego kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

C. L., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł 10 października 2014 r. do Sądu skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu z [...] kwietnia 2014 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w G. z [...] czerwca 1964 r.

Skarżący uiścił wpis od skargi w wysokości 100 zł oraz opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Po wniesieniu skargi Minister rozpatrzył powyższy wniosek, wydając 12 listopada 2014 r. decyzję o utrzymaniu w mocy decyzji z [...] kwietnia 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Wydanie przez Ministra decyzji z [...] listopada 2014 r. Sąd uznał za wypełnienie dyspozycji art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", zgodnie z którym organ, którego bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Z tej przyczyny postępowanie sądowoadministracyjne jest bezprzedmiotowe i na podstawie art. 161 § 1 pkt 3, w zw. z art. 54 § 3 i art. 161 § 2 P.p.s.a., orzeczono, jak w pkt 1 sentencji o jego umorzeniu.

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 sentencji zapadło na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a., zgodnie z którymi zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 P.p.s.a., a do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się jego wynagrodzenie. Zasądzona kwota jest równowartością sumy kwoty uiszczonej tytułem wpisu od skargi (100 zł), kwoty uiszczonej tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenia radcy prawnego (240 zł), przyznanego zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).

Strona 1/1