Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodnicząca Sędzia del. S.O. Aleksandra Westra po rozpoznaniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym skargi Z. H. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie wydania orzeczenia o zezwoleniu na pobyt czasowy postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zwrócić ze Skarbu Państwa - środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Z. H. uiszczony wpis w kwocie 100 (sto) złotych, 3. zasądzić od Wojewody [...] na rzecz skarżącego Z. H. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 4. oddalić wniosek o zasądzenie kosztów w pozostałym zakresie.
Z. H., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wojewody [...], dotyczącą sprawy udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy.
W piśmie z 10 stycznia 2018 r. pełnomocnik skarżącego oświadczył o cofnięciu skargi, wniósł o umorzenie postępowania, zwrot uiszczonego wpisu sądowego oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W ocenie Sądu cofnięcie skargi jest dopuszczalne, gdyż nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 60 cytowanej ustawy.
W myśl zaś art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
O zwrocie uiszczonego wpisu Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Odnosząc się do wniosku o zasądzenie od Wojewody [...] na rzecz Skarżącego kosztów postępowania sądowego wskazać należy, że wniosek ten zasługuje co do zasady na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że organ wydał decyzję w sprawie po wniesieniu skargi na bezczynności (skarga została złożona w siedzibie organu w dniu 4.12.2017r, a w dniu [...].12.2017 r. wydano decyzję). Tym samym działanie organu, które bezczynność usunęło, należy zakwalifikować jako działanie samokontrolne, skutkujące zaistnieniem przesłanki bezprzedmiotowości skargi i uzasadniające zwrot poniesionych przez stronę skarżącą kosztów postepowania (art. 201 § 1 i 2 p.p.s.a.) (por. postanowienie WSA w Poznaniu z 16.12.2010 r. IV SAB/Po 64/10). Na zasadzie analogi powyższe rozwiązanie należy zastosować w przedmiotowej sprawie albowiem na skutek wydania decyzji postępowanie stało się bezprzedmiotowe (art. 161 § 1 pkt. 3 p.p.s.a.), niezależnie od faktu, że skarżący cofnął skargę właśnie ze względu na bezprzedmiotowość dalszego postepowania. Na zasądzone koszty składa się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w wysokości wynikającej z Rozporządzenia MS z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - § 14ust. 1 pkt. 1c. W pozostałym zakresie wniosek o zasądzenie kosztów został oddalony albowiem nie wykazano poniesienia kosztów w postaci opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.