Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku G. Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r. o odrzuceniu skarg G. Z. i A. Z. w sprawie ze skarg G. Z. i A. Z. na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 stycznia 2013 r. odrzucił skargi G. Z. i A. Z. na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Postanowienie zostało doręczone skarżącemu G. Z. w dniu 21 stycznia 2013 r. (k. 97).
Skarżący, reprezentowany przez adwokata (pełn. k. 107), wniósł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia (k. 100-106), która została nadana w urzędzie pocztowym w dniu 19 lutego 2013 r. (k. 110) na adres Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarga kasacyjna wpłynęła do NSA w dniu 21 lutego 2013 r. (prezentata NSA na k. 100) i została przekazana do WSA w Warszawie w dniu 25 lutego 2013 r. (prezentata WSA na k. 99).
Profesjonalny pełnomocnik skarżącego G. Z. w dniu 5 marca 2013 r. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, ponieważ nie można mu przypisać winy w błędnym zaadresowaniu skargi kasacyjnej do NSA zamiast do WSA. Wyjaśnił, że podczas jego nieobecności w kancelarii doświadczony pracownik dokonujący wysyłki pism z uwagi na ich wyjątkowo dużą liczbę pomylił się adresując kopertę. We wniosku zaznaczono, że na skardze kasacyjnej prawidłowo napisano, że jest ona wniesiona za pośrednictwem WSA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Skoro postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 21 stycznia 2013 r. (k. 97), to termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 20 lutego 2013 r. (środa).
Skarga kasacyjna co prawda została nadana na poczcie w dniu 19 lutego 2013 r., lecz daty tej nie można uznać za dzień jej wniesienia, ponieważ została skierowana do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a nie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Za datę wniesienia skargi kasacyjnej należy uznać dzień, w którym Naczelny Sąd Administracyjny przekazał ją Sądowi pierwszej instancji, co nastąpiło w dniu 25 lutego 2013 r. (prezentata WSA na k. 99).
Uznać więc należy, że skarga kasacyjna została wniesiona po terminie określonym w art. 177 § 1 p. p. s. a.
Należy więc rozpoznać wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Zgodnie z art. 86 § 1 p. p. s. a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 p. p. s. a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Wniosek nie jest zasadny.
W ocenie Sądu nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (tu: wniesienia skargi kasacyjnej). Oceniając wystąpienie tej przesłanki (braku winy), sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy lub interesy swego mocodawcy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy pełnomocnik strony nie mógł usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Pomyłka doświadczonego pracownika kancelarii w zaadresowaniu koperty, nawet przy dużej ilości pracy, nie jest taką przeszkodą (nie można jej traktować jako zdarzenie losowe), stąd jest zawiniona, co jednocześnie stanowi o winie pełnomocnika skarżącego, który nie zapewnił sprawnej obsługi postępowania.
Dla rozstrzygnięcia nie ma znaczenia, że na skardze kasacyjnej prawidłowo napisano, że jest ona wniesiona za pośrednictwem WSA.
Biorąc pod uwagę, że nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, Sąd na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 p. p. s. a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.