Sprawa ze skargi A. K. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie V SAB/WA 10/11
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Łukasz Krzycki, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2013 r. sprawy ze skargi A. K. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie V SAB/WA 10/11 p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę; 2. przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata S. W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2012 r. (II OSK 283/12) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2011 r. (V SAB/Wa 10/11) w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Wojewody [...] w rozpoznaniu wniosku o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się w RP.

Pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. A. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę o wznowienie postępowania zakończonego tym wyrokiem, na podstawie art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a."). Podał, że po zakończeniu postępowania w sprawie zainicjowanej jego skargą, zapoznał się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2008 r. (III SAB/Po 16/08), który jednoznacznie - w jego ocenie - dowodzi, że Wojewoda nie rozpoznając jego wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie w RP, pozostaje w bezczynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu z następujących przyczyn:

Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi, w tym skargi o wznowienie postępowania sądowego, poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Zgodnie z art. 279 p.p.s.a. skarga o wznowienie postępowania powinna odpowiadać warunkom formalnym określonym w art. 46 p.p.s.a. oraz zawierać elementy wskazane w art. 279 p.p.s.a., tj. zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Odrzucenie skargi o wznowienie postępowania następuje, gdy nie opiera się ona na ustawowej podstawie wznowienia (por. np. postanowienie NSA z 19 grudnia 2006 r. II OSK 123/06).

Do wznowienia postępowania na innej podstawie niż nieważność postępowania sądowoadministracyjnego (art. 272 i art. 273 p.p.s.a.) właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał w sprawie (art. 275 p.p.s.a.). Jednakże, w myśl przepisu art. 276 p.p.s.a. do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Skarga o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego jest objęta tzw. przymusem adwokacko-radcowskim (art. 276 w związku z art. 175 § 1 p.p.s.a.).

Przenosząc te rozważania natury ogólnej na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że: skarga o wznowienie postępowania 1) została podpisana osobiście przez skarżącego, 2) nie została oparta o ustawową podstawę wznowienia, bowiem samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1999 r., II UKN 174/99 (OSNAP 2001, nr 4, poz. 133), wydany na tle analogicznego do art. 280 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przepisu art. 410 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego; a także postanowienia tegoż Sądu z dnia 29 września 1968 r., I CZ 122/67 (OSNCP 1968, nr 8 - 9, poz. 154) oraz NSA z dnia 25 września 2001 r., II SA/Gd 970/01 i z dnia 17 kwietnia 2007 r. I FSK 607/06). Z tych przyczyn podlega odrzuceniu.

Strona 1/2