Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Groński po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. R. C. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z 10 grudnia 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 253/15 w sprawie ze skargi S. S. na przewlekłe prowadzenie przez Komendanta Głównego Policji postępowania zażaleniowego postanawia - przywrócić termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy w trybie uproszczonym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2015 r. oddalił skargę S. S. na przewlekłe prowadzenie przez Komendanta Głównego Policji postępowania zażaleniowego. Odpis sentencji wyroku został wysłany pełnomocnikowi skarżącego w dniu 11 grudnia 2015 r.
W piśmie z dnia 11 lutego 2016 r. pełnomocnik skarżącego zwrócił się do Sądu o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku. Pełnomocnik wyjaśnił, że w dniu 28 grudnia 2015 r. ustalił w urzędzie pocztowym, że korespondencja zawierająca wyrok Sądu z 10 grudnia 2015 r. została zwrócona do nadawcy (WSA w Warszawie), mimo że w skrzynce pocztowej kancelarii nie było informacji o przesyłce. Informację o zwrocie korespondencji pełnomocnik potwierdził podczas rozmowy z Przewodniczącym Wydziału IV WSA w Warszawie w dniu 11 lutego 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Sąd rozpatrujący tego rodzaju sprawy korzysta zatem z wiedzy prawniczej, ale i doświadczenia życiowego pozwalającego ocenić na gruncie konkretnego stanu sprawy przesłanki przemawiające za przywróceniem terminu lub jego odmową. Nie można jednocześnie tracić z pola widzenia, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest - co do zasady - możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Sąd stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie tego rodzaju sytuacja występuje.
Stosownie do art. 141 § 2 p.p.s.a. w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku.
W niniejszej sprawie wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym zatem wniosek o jego uzasadnienie powinien zostać zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia odpisu sentencji wyroku (art. 141 § 2 zd. 1 p.p.s.a.). Z informacji umieszczonych na kopercie zawierającej odpis powyższego wyroku wynika, że przesyłka była dwukrotnie awizowana: w dniach 15 i 23 grudnia 2015 r., a w dniu 11 stycznia wpłynęła do Sądu.
Podkreślenia wymaga, że jednym z warunków koniecznych do uznania skuteczności doręczenia zastępczego jest pozostawienie awiza zawierającego informację o możliwości odbioru korespondencji w urzędzie pocztowym. Sąd dostrzegł, że na zwrotnym potwierdzeniu odbioru nie ma informacji o placówce pocztowej w której adresat mógł odebrać korespondencję. W rozpoznawanej sprawie istnieją więc zasadnicze wątpliwości, czy faktycznie awiza zostały umieszczone w skrzynce pocztowej. W tej sytuacji należy przyjąć, że pełnomocnik skarżącego uprawdopodobnił okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.).
Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.