Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. R. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: odrzucić skargę.
D. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...].
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie i wskazał, że skarżąca nie wezwała organu do usunięcia naruszenia prawa w związku z niezałatwieniem sprawy w terminie.
W zarządzeniu z dnia 27 stycznia 2015 r. Sąd wezwał skarżącą do wskazania, czy przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego skarżąca wezwała Ministra Infrastruktury i Rozwoju do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca została poinformowana, że w przypadku nieudzielenia odpowiedzi na wezwanie w terminie 7 dni Sąd uzna, iż skarżąca nie wzywała organu do usunięcia naruszenia prawa. Zarządzenie zostało doręczone skarżącej w dniu 11 lutego 2015 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 31 akt sądowych).
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.] skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie do brzmienia art. 52 § 2 P.p.s.a. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność o wyczerpaniu środków zaskarżenia można mówić w sytuacji, gdy skarżący przed wniesieniem skargi skorzystał ze środka przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) dalej "K.p.a.". Przepis ten stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a., w przepisach szczególnych albo terminie wskazanym na podstawie art. 36 K.p.a. lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W rozpatrywanej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju, jednak w aktach administracyjnych sprawy brak jest pisma, które można potraktować jako środek określony w art. 37 K.p.a. Minister w odpowiedzi na skargę podniósł, że skarżąca przed wniesieniem skargi do sądu nie wyczerpała środka zaskarżenia przed organem, tj. nie skierowała wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca, mimo wezwania, nie udzieliła odpowiedzi do dnia wydania tego postanowienia, czy skierowała wezwanie do organu. W tej sytuacji należało przyjąć, że skarga została wniesiona bez uprzedniego wezwania Ministra do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z bezczynności organu w rozpoznaniu odwołania.
Skarżąca nie wyczerpała zatem środków zaskarżenia, co stanowi warunek formalny wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu, zgodnie z art. 52 P.p.s.a. Z tego powodu skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.