Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 271/15 w sprawie ze skargi A. N. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie rozpoznania skarg i wniosków postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
A. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie rozpoznania skarg i wniosków. Postanowieniem z dnia 6 lipca 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 271/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. N. Postanowienie zostało doręczone skarżącemu wraz z pouczeniem, że od postanowienia przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W dniu 14 lipca 2015 r. A. N. wniósł pismo zatytułowane "zażalenie" na postanowienie z dnia 6 lipca 2015 r., które zostało złożone w formie dokumentu elektronicznego za pomocą platformy ePUAP i podpisane podpisem elektronicznym. W zarządzeniu z dnia 24 lipca 2015 r. A. N. został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej z dnia 14 lipca 2015 r. w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej poprzez jej podpisanie w budynku Sądu lub nadesłanie podpisanego egzemplarza skargi kasacyjnej. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 4 sierpnia 2015 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 40 akt sądowych).
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.] w brzmieniu sprzed wejścia w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r. ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658) od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W rozpatrywanej sprawie skarżący A. N. został prawidłowo pouczony o przysługującej mu skardze kasacyjnej od postanowienia z dnia 6 lipca 2015 r. Błędne nazwanie przez stronę środka zaskarżenia nie ma wpływu na jego klasyfikację, dlatego też Sąd przyjął, że złożone w dniu 14 lipca 2015 r. pismo należało uznać za skargę kasacyjną.
Zgodnie z treścią art. 46 § 1 P.p.s.a., koniecznym warunkiem pisma składanego przez stronę do sądu jest umieszczenie podpisu osoby, która to pismo wnosi. Podpis powinien być własnoręczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 P.p.s.a., które w tej sprawie nie występują. Jak wskazuje art. 49 § 1 P.p.s.a. jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Zgodnie z art. 178 P.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargą kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Skarga kasacyjna A. N. jest wydrukiem listu elektronicznego i nie zawiera oryginalnego, własnoręcznego podpisu. Dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. Kwestia ta była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014 r. sygn. I OPS 10/13, w której Sąd stwierdził, że w aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym - z uwagi na treść art. 46 P.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r., poz. 262 ze zm.), w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. W powołanej uchwale ponadto przesądził, że w obowiązującym stanie prawnym nie można przyjąć, że pismo procesowe sporządzone w formie elektronicznej, opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym spełnia warunek formalny pisma procesowego, o którym mowa w art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. Podkreślił także, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się jednolicie, że pismo takie - po jego wydrukowaniu - jest dotknięte brakiem formalnym, który może być uzupełniony przez autora pisma poprzez złożenie podpisu własnoręcznego na jego wydruku. Pismo procesowe złożone w postaci elektronicznej - w zakresie nieunormowanym szczególnymi przepisami - nie wywołuje skutków prawnych, które ustawa wiąże ze złożeniem pisma procesowego, przy czym nie chodzi o brak formalny pisma, lecz o jego pierwotny, nieusuwalny brak skuteczności spowodowany użyciem nieautoryzowanej techniki (p. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2009 r., I KZP 39/08, OSNKW 2009, nr 5, poz. 36, z dnia 15 lipca 2010 r., III SW 87/10, OSNP 2011, nr 3-4, poz. 53 oraz z dnia 25 października 2011 r., III SW 70/11, OSNP 2012, nr 11-12, poz. 144).