Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie skargi Stowarzyszenia [...] na przewlekłość Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku odmówić przyznania prawa pomocy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Stowarzyszenia [...] o przyznanie prawa pomocy w sprawie skargi Stowarzyszenia [...] na przewlekłość Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku odmówić przyznania prawa pomocy

Uzasadnienie strona 1/2

W piśmie z dnia 12 listopada 2014 r. Stowarzyszenie [...] wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku

W piśmie z dnia 22 stycznia 2015 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia poprzez złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającej sposób reprezentacji strony skarżącej (aktualny KRS, statut).

Jednocześnie stronę zobowiązano do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPPr w terminie 7 dni pod rygorem pozostawiania wniosku bez rozpoznania.

Wskazane wezwania doręczono stronie w dniu 9 lutego 2015 r.

W dniu 24 listopada 2014 r. (data stempla pocztowego) skarżący złożył do akt sprawy na urzędowym formularzu PPPr wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi złożono do akt sprawy statut stowarzyszenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ skarga jest oczywiście bezzasadna.

Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 dalej zwaną Ppsa), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2). Jednakże stosownie do art. 247 cyt. ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.

O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, iż skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 2.).

Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 Ppsa prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2).

Jednakże stosownie do treści art. 247 Ppsa prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.

W niniejszej sprawie zachodzi sytuacja oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych.

Jak wynika z art. 28 § 1 Ppsa osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. W świetle natomiast art. 29 Ppsa organy te lub osoby zobowiązane są wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Brak dokumentu stwierdzającego umocowanie do reprezentacji strony jest brakiem formalnym skargi, którego usunięcie następuje w trybie i na zasadach określonych w art. 49 § 1 Ppsa, pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa (zob. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2009 r. sygn. akt II OSK 53/09.)

Strona 1/2