Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 23 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej sprawy ze skargi S. M. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie wydania rozstrzygnięcia postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę S. M. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie wydania rozstrzygnięcia.
Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczono Skarżącemu w dniu 14 sierpnia 2012 r. Od tej daty biegł ustawowy trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej, który upłynął z dniem 13 września 2012 r.
W międzyczasie, a mianowicie w dniu 23 sierpnia 2012 r. S. M. złożył w tutejszym Sądzie wniosek o przyznanie prawa pomocy. W wyniku rozpoznania tego wniosku, postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2012 r. referendarz sądowy przyznał wyżej wymienionemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 12 września 2012 r. Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła adw. K. L. pełnomocnikiem z urzędu dla Skarżącego w niniejszej sprawie.
Wyznaczony pełnomocnik w dniu 21 września 2012 r. zapoznał się z aktami niniejszej sprawy, następnie w dniu 24 września 2012 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wniosku podniósł, iż Skarżący nie mógł wnieść skargi kasacyjnej w trzydziestodniowym terminie od dnia otrzymania postanowienia wraz z uzasadnieniem, ponieważ pełnomocnik o wyznaczeniu go do udzielenia pomocy prawnej z urzędu S. M. w niniejszej sprawie dowiedział się w dniu 17 września 2012 r. Wraz z wnioskiem pełnomocnik złożył skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie przy tym do art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ustawa wymaga także, by równocześnie z wnioskiem dokonano czynności, której strona nie dokonała w terminie (§ 4 wspomnianego przepisu).
W powołanych wyżej przepisach zostały ustanowione przesłanki przywrócenia terminu, które muszą wystąpić łącznie, aby wniosek mógł zostać uwzględniony.
Jedną z nich jest dochowanie przez stronę siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, który liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od czasu dowiedzenia się o tym (patrz B. Dauter, Komentarz do art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Zakamycze 2006). Pierwszorzędną kwestią w niniejszej sprawie jest więc ustalenie momentu, w którym ustała przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej. W tym miejscu należy podkreślić, iż zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa sądowego (patrz: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2006 r., sygn. akt I FZ 371/06, niepubl.; z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt I FZ 667/06, niepubl.; z dnia 8 grudnia 2006 r., sygn. akt I FZ 569/06, niepubl.), w sytuacji ustanowienia pełnomocnika z urzędu w postępowaniu sądowoadministracyjnym należy przyjąć, że dniem ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej jest dzień, w którym pełnomocnik miał rzeczywistą możliwość wniesienia skargi kasacyjnej, nie później jednak niż dzień, w którym upłynęło 30 dni od dowiedzenia się przez stronę o fakcie jego ustanowienia (ściślej mówiąc - uwzględniwszy treść art. 244 § 2 P.p.s.a. - chodzi tu o 30 dni od powzięcia wiadomości o wyznaczeniu konkretnej osoby na tego pełnomocnika).