Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie przekazania zgody na uznanie działki jako nieruchomości stanowiącej odszkodowanie za działki przeznaczone pod drogi gminne postanawia: odrzucić skargę.
W piśmie z dnia 23 grudnia 2014 r. A. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie przekazania zgody na uznanie działki jako nieruchomości stanowiącej odszkodowanie za działki przeznaczone pod drogi gminne.
Zarządzeniem z dnia 23 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał skarżącego do sprecyzowania skargi poprzez wskazanie pisma, które jest przedmiotem bezczynności Burmistrza i nadesłanie odpisu tego pisma, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi.
W dniu 11 marca 2015 r. (data wpływu pisma do Sądu) skarżący nadesłał do Sądu odpowiedź na powyższe wezwanie wraz z plikiem pism, która jednak nie stanowi wykonania zarządzenia Sądu z dnia 23 lutego 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jako pierwsze pismo skarżącego w postępowaniu sądowym musi odpowiadać wymaganiom stawianym przez art. 46 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) oraz zawierać dodatkowe elementy określone w art. 57 § 1 pkt 1-3 tej ustawy.
Na podstawie wymienionego przepisu art. 57 § 1 pkt 1-3 powołanej ustawy, skarga powinna zawierać: 1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, 2) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, 3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
Jak wynika z akt sprawy, skarżący nie uzupełnił braków formalnych skargi i nie wskazał pisma, które jest przedmiotem bezczynności Burmistrza Miasta S. Wprawdzie w dniu 11 marca 2015 r. wpłynęła do akt sprawy odpowiedź od skarżącego na wezwanie Sądu, jednak po jej lekturze Sąd stwierdził, że nie stanowi ona wykonania zarządzenia Sądu z dnia 23 lutego 2015 r., bowiem nadal nie jest Sądowi znana data i treść pisma będącego przedmiotem bezczynności Burmistrza, czego również z treści skargi i analizy akt sprawy nie można wywieść, co powoduje, że Sąd nie może dokonać wstępnej oceny dopuszczalności wniesionej skargi i nie może ocenić, czy organ faktycznie jest bezczynny w załatwieniu pisma będącego przedmiotem skargi.
Wskazać w tym miejscu należy, że kontrola sądu administracyjnego dotyczy konkretnej formy działalności organu administracji publicznej, a nie całokształtu jego działalności. Zatem brak precyzyjnego wskazania przez skarżącego pisma, które jest przedmiotem bezczynności, uniemożliwia merytoryczne rozpatrzenie sprawy. Skarga na bezczynność nie może zarzucać ogólnego braku działania organu, ale odnosić się musi do konkretnych czynności w konkretnym postępowaniu. Zarówno treść skargi z dnia 23 grudnia 2014 r., jak i nadesłana w dniu 11 marca 2015 r. przez skarżącego odpowiedź na wezwanie Sądu, nie pozwala Sądowi na ustalenie daty i treści pisma, w rozpatrzeniu którego organ pozostaje lub pozostawał bądź miałby pozostawać w bezczynności, którą skarżący zarzuca organowi w skardze inicjującej postępowanie sądowoadministracyjne.
Nieuzupełnienie braków formalnych skargi skutkuje jej odrzuceniem zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 3 powołanej ustawy, w świetle którego sąd odrzuca skargę, jeżeli w wyznaczonym terminie nie uzupełniono jej braków formalnych.
Z powyższych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.