Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Monika Stępkowska-Bigiej po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. P. na bezczynność Krajowej Rady Komorniczej w przedmiocie wydania zaświadczenia postanawia: 1) zwolnić M. P. od kosztów sądowych; 2) ustanowić dla M. P. adwokata.
Postanowieniem z dnia 9 marca 2017 r., sygn. akt IV SAB/Wa 67/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. P. Po doręczeniu skarżącemu ww. postanowienia w dniu 24 marca 2017 r. zwrócił się on - w tym samym dniu - z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.
Z wniosku sporządzonego z urzędowym formularzu PPF oraz z pism uzupełniających wniosek z dnia 15 czerwca 2017 r. wynika, że skarżący domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Skarżący oświadczył, że jest nieuleczalnie chory prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, jednak - ze względu na ubóstwo i stan zdrowia - w utrzymaniu pomaga mu matka. Z kopii decyzji ZUS o przeliczeniu renty z dnia 9 marca 2017 r. wynika, że skarżącemu z tytułu częściowej niezdolności do pracy przysługuje renta w wysokości 1547,94 zł. Po dokonaniu potrąceń o odliczeń (m. in. należności alimentacyjnej w wysokości 800 zł i innych potrąceń komorniczych w wysokości 121,63 zł) wysokość świadczenia do wypłaty wynosi 375 zł.
Rozpoznając wniosek należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Oceniając sytuację materialną skarżącego wzięto pod uwagę, że skarżący jest osobą niepełnosprawną, otrzymuje rentę w wysokości (po dokonaniu wszelkich potrąceń i odliczeń) 375 zł miesięcznie. W ocenie referendarza sądowego opisana sytuacja uzasadnia przyznanie wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie całkowitym, gdyż wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego.
Z tych względów na podstawie art. 245 i 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.