Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi T. S. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 1 listopada 2014 r. o pomoc finansową w formie zasiłku okresowego, celowego i celowego specjalnego postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 25 stycznia 2016 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarga wniesiona przez T. S., dalej: skarżąca, na bezczynność - działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Ś. - Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś., dalej: organ, w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 1 listopada 2014 r. o pomoc finansową w formie zasiłku okresowego, celowego i celowego specjalnego.
Jak wynika z analizy wskazanego wniosku, córka skarżącej, działająca za jej zgodą, pismem z dnia 1 listopada 2014 r. wystąpiła o przyznanie swojej matce zasiłku okresowego oraz specjalnego zasiłku celowego i zasiłku celowego na zakup żywności, odzieży, obuwia, środków czystości, ogrzewania wody i mieszkania, opału, łóżka, lodówki, kuchenki elektrycznej, protezy zębów oraz okna.
Powyższy wniosek wpłynął do organu w dniu 4 listopada 2014 r. i został zarejestrowany pod sygnaturą 008235.2014.
W odpowiedzi na skargę organ - pomijając ocenę zarzutów skarżącej - przedstawił przebieg postępowania zainicjowanego powołanym żądaniem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie wskazać należy, że wniesienie skargi powoduje wszczęcie postępowania, wywołując skutki zarówno procesowe jak i materialnoprawne. Jedną z konsekwencji procesowych związanych z wniesieniem skargi jest tzw. zawisłość sprawy (lis pendens) oznaczająca, że pomiędzy tymi samymi stronami w zakresie tego samego przedmiotu sporu zostało skutecznie wszczęte postępowanie i do czasu jego prawomocnego zakończenia nie można w tym samym zakresie zainicjować kolejnej sprawy.
Powyższa zasada została unormowana w art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), stanowiącym o obowiązku odrzucenia skargi, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Wobec tego stwierdzenie, że sprawa jest w toku stanowi przeszkodę do równoczesnego prowadzenia postępowania sądowego ze skarg tego samego podmiotu i na ten sam akt administracyjny, bądź to samo działanie lub bezczynność organu. Taki stan zaś trwa, aż do momentu uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 600/13, dostępne w centralnej bazie orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu aktualnie toczą się trzy sprawy wszczęte ze skargi T. S. na opisaną na wstępie bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś..
Pierwsza skarga zarejestrowana została pod sygnaturą IV SAB/Wr 291/15 i wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 7 października 2015 r. Druga skarga, zarejestrowana pod sygnaturą akt IV SAB/Wr 338/15, wpłynęła do Sądu w dniu 3 grudnia 2015 r. Trzecia zaś skarga, której niniejsze postanowienie dotyczy, została zarejestrowana pod sygnaturą IV SAB/Wr 11/16 i wpłynęła do Sądu w dniu 25 stycznia 2016 r.
Z analizy treści wskazanych skarg wynika, że dotyczą one tych samych podmiotów, jak i tej samej sprawy, którą jest bezczynność organu polegająca na nierozpoznaniu wniosku skarżącej datowanego na dzień 1 listopada 2014 r., który wpłynął do organu w dniu 4 listopada 2015 r. i został zarejestrowany pod sygnaturą 008235.2014 a zawierał żądanie przyznania zasiłku okresowego oraz zasiłku celowego i celowego specjalnego na zakup żywności, odzieży, obuwia, środków czystości, ogrzewania wody i mieszkania, opału, łóżka, lodówki, kuchenki elektrycznej, protezy zębów oraz okna.
Wszystkie trzy sprawy są zatem tożsame zarówno pod względem podmiotów, jak i przedmiotu.
Mając powyższe na uwadze należało uznać, że ostatnia z wymienionych skarg nie mogła skutecznie zainicjować postępowania w sprawie bezczynności organu, gdyż takowe zostało już wszczęte skargą zarejestrowaną pod sygnaturą IV SAB/Wr 291/15, powieloną następnie kolejną skargą wniesioną w sprawie o sygnaturze akt IV SAB/Wr 338/15.
Niezależnie od wskazanych spraw w toku należy zauważyć, że tutejszy Sąd prawomocnym wyrokiem z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 79/15 oddalił skargę T. S. na opisaną powyżej bezczynność organu.
W takiej sytuacji Sąd zobligowany był do zastosowania art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a. i odrzucenia skargi wniesionej w niniejszej sprawie.