Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w P. w przedmiocie roszczeń cywilnoprawnych związanych ze stanem prawnym nieruchomości postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wr 114/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę S. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w P. w przedmiocie roszczeń cywilnoprawnych związanych ze stanem prawnym nieruchomości.
Wskazane wyżej postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 24 lipca 2013 r. Przy czym, doręczając orzeczenie Sąd pouczył skarżącego m.in. o tym, że skarga kasacyjna, która od niego przysługuje, powinna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym, oraz że skarga kasacyjna sporządzona przez podmiot nieuprawniony będzie odrzucona bez merytorycznego rozpoznania.
W dniu 7 sierpnia 2013 r. skarżący wniósł do tutejszego Sądu osobiście sporządzone pismo, opatrzone datą 2 sierpnia 2013 r., zatytułowane "Zażalenie", z którego treści bezsprzecznie wynika, że kwestionuje on postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2013 r.
Jednocześnie skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia z kosztów sądowych oraz ustanowienia rzecznika patentowego.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2013 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od wpisu sądowego (pkt I) oraz odmówił ustanowienia rzecznika patentowego (pkt II).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Z treści art. 178 p.p.s.a. wynika, że sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Przepis art. 175 § 1 p.p.s.a. stanowi, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepisu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 175 § 2 p.p.s.a.).
W ocenie Sądu, osobiście sporządzone przez skarżącego pismo z dnia 2 sierpnia 2013 r. zatytułowane "Zażalenie" stanowi w istocie skargę kasacyjną od wydanego w sprawie postanowienia odrzucającego skargę.
Z akt sprawy bezsprzecznie wynika, że skarżący sporządził powyższą skargę kasacyjną osobiście, a nie należy do kręgu podmiotów, o których mowa w art. 175 § 1 lub § 2 p.p.s.a. Nie zostało mu też przyznane prawo pomocy w zakresie ustanowienia fachowego pełnomocnika, uprawnionego do sporządzenia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie.
Na marginesie jedynie wskazania wymaga, że skarżący wnioskował o przyznanie mu rzecznika patentowego, którego zawód polega na świadczeniu pomocy prawnej w sprawach własności przemysłowej, a rozważana sprawa do tej kategorii spraw nie należy. Niemniej jednak prawo pomocy w tym zakresie nie zostało mu przyznane.
W tej sytuacji, na podstawie art. 178 p.p.s.a., skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu, co orzeczono w sentencji postanowienia.