Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. S. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej postanawia: zwrócić Staroście W. uiszczoną opłatę kancelaryjną w kwocie 100 (sto) złotych.
Wyrokiem z dnia 25 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi B. S. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, zobowiązał Starostę Powiatowego w W. do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 23 kwietnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku. Sąd uwzględnił zatem złożoną w niniejszej sprawie skargę.
W dniu 31 maja 2010 r. Starosta W. uiścił opłatę kancelaryjną w kwocie 100 zł za sporządzenie uzasadnienia wydanego przez Sąd wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści art. 141 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.); dalej: p.p.s.a., jednoznacznie wynika, iż wojewódzki sąd administracyjny sporządza z urzędu uzasadnienie wyroku - chyba że orzeczono o oddaleniu skargi. Jedynie w tej ostatniej sytuacji konieczne jest złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia, który po myśli § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych - Dz.U. nr 221, poz. 2192 ze zm.) podlega opłacie kancelaryjnej w kwocie 100 zł.
Mając zatem na uwadze, iż w niniejszej sprawie uwzględniono skargę, w związku z czym uzasadnienie wyroku zostało sporządzone i doręczone stronom z urzędu, uiszczoną przez Starostę W. opłatę kancelaryjną należało uznać za nienależną.
Stosownie do przepisu art. 225 p.p.s.a. opłatę prawomocnie uchyloną w całości lub w części postanowieniem sądu oraz różnicę między kosztami pobranymi a kosztami nienależnymi, a także pozostałość zaliczki wpłaconej na pokrycie wydatków zwraca się stronie z urzędu na jej koszt.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 225 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.