Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym ponownego wniosku Z. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. R. na bezczynność Powiatowego Urzędu Pracy we W. w przedmiocie sposobu prowadzenia postępowania przez urzędników Powiatowego Urzędu Pracy we W. postanawia: umorzyć postępowanie wszczęte wnioskiem.
W tutejszym Sądzie, pod sygnaturą akt IV SA/Wr 262/09, została zarejestrowana sprawa ze skargi Z. R. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej.
Na rozprawie, która odbyła się w tej sprawie w dniu 13 stycznia 2010 r., skarżący jednakże oświadczył, iż nie kwestionuje decyzji Wojewody D. z dnia [...], a bezczynność Powiatowego Urzędu Pracy we W. w zakresie określonym w piśmie z dnia 1 maja 2009 r. (w skardze).
Skarżący żądał w nim m.in. "stwierdzenia rażącego naruszenia prawa przez urzędników PUP". Z kolei, z ogólnego charakteru pisma wynika, iż skarżący jest niezadowolony ze sposobu prowadzenia postępowania w jego sprawie przez urzędników Powiatowego Urzędu Pracy we W.
Jednocześnie w skardze Z.R. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 9 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy z uwagi na oczywistą bezzasadność wniesionej w niniejszej sprawie skargi.
W dniu 11 marca 2010 r. skarżący złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy, tym razem w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie, postanowieniem z dnia 9 lutego 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi, gdyż skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest w istocie skargą powszechną.
W związku z powyższym, Sąd nie znalazł podstaw do merytorycznego rozpatrzenia ponownego wniosku skarżącego ze względu na to, że ujęta w art. 247 p.p.s.a. przyczyna braku prawa strony do przyznania prawa pomocy, która była podstawą oddalenia pierwszego wniosku postanowieniem Sądu z dnia 9 lutego 2010 r., nadal istnieje, czyniąc kolejny wniosek bezprzedmiotowym.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 161 §1 pkt 3 w związku z art. 247 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.