Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 147/14, w którym Sąd uznał się niewłaściwym miejscowo do rozpoznania sprawy i przekazał do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie sprawę ze skargi Z. R. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. i wydania orzeczenia postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych; II. odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
Pismem z dnia 20 października 2014 r. Z. R. wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 147/14, w którym Sąd uznał się niewłaściwym miejscowo do rozpoznania sprawy i przekazał do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie sprawę ze skargi Z. R. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. i wydania orzeczenia.
W skardze został zawarty wniosek o zwolnienie skarżącego z kosztów sądowych w całości ze względu na ciężką sytuację materialną.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 21 listopada 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 272/14 umorzono postępowanie z wniosku skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych.
Od powyższego postanowienia skarżący, w przepisanym terminie, wniósł sprzeciw. Skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w pełnym zakresie poprzez zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega ponownie rozpoznaniu przez Sąd.
Według art. 199 p.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (tj. koszty sądowe i koszty ustanowienia fachowego pełnomocnika) chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Do przepisów szczególnych należy zaliczyć przepisy p.p.s.a. określające przesłanki, od spełnienia których zależy przyznanie prawa pomocy.
Art. 244 § 1 p.p.s.a. stanowi, że prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z kolei, w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W kwestii wniosku o zwolnienie z kosztów sądowych powiedzieć należy, że skarżący, na mocy art. 239 pkt 1 lit. "a" p.p.s.a., zwolniony jest z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych (opłat sądowych i wydatków). Nie ma bowiem obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących pomocy i opieki społecznej.
Tym samym, postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa pomocy w powyższym zakresie, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., jako bezprzedmiotowe należało umorzyć, o czym orzeczono w pkt I sentencji postanowienia.