Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wr 30/13 oddalającego skargę Z. R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpoznania odwołania i publikacji decyzji w sprawie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu prawomocnym wyrokiem z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wr 30/13 oddalił skargę Z. R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpoznania odwołania i publikacji decyzji w sprawie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Skarżący, pismami z dni 6 i 19 sierpnia oraz 10 września 2013 r., wniósł m. in. szereg skarg o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie, w tym również w sprawie objętej niniejszą sygnaturą akt.
W ich uzasadnieniu podniósł, że domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem opublikowanych orzeczeń jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa, stanowiących o uprzedmiotowieniu strony. Wskazał, że postępowanie prowadzi do obejścia prawa, a organ administracji i Sąd zamyka mu drogę do obrony swoich praw i sprawiedliwego wyroku. Postępowanie sądowe zaś w sposób rażący narusza pryncypia ustawy o pomocy społecznej.
W rozpoznawanej sprawie skarżący zatem, pismami z dni: 6 i 19 sierpnia oraz 10 września 2013 r., wniósł sporządzoną osobiście skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego prawomocnego wyroku Sądu z dnia 2 lipca 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 285f § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.); dalej: p.p.s.a. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się. Z § 3 tego przepisu wynika, że skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 § 1 oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.
Natomiast zgodnie z art. 285l p.p.s.a. w przypadkach nieuregulowanych przepisami niniejszego działu do postępowania wywołanego wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.
Z treści art. 175 § 1 wynika zaś, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i § 3, które dopuszczają wyjątek od tej zasady, pozwalając na sporządzenie skargi kasacyjnej innym, wymienionym, w nim osobom. Niesporządzenie skargi kasacyjnej, a zatem i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przez jedną z osób wskazanych w art 175 p.p.s.a. nie jest brakiem formalnym, który podlegałby uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a. Jest to brak nieusuwalny, czyniący taką skagę niedopuszczalną.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna być zatem sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (art. 175 § 1 w związku z art. 285l p.p.s.a.).
W rozpoznawanej sprawie skargę sporządził osobiście skarżący, który nie należy do kręgu osób wymienionych w art. 175 p.p.s.a.
W tej sytuacji sporządzona osobiście przez skarżącego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, a więc z naruszeniem wymogu z art. 175 § 1 p.p.s.a., podlegała odrzuceniu stosownie do art. 285f § 3 p.p.s.a.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 285f § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Za bezprzedmiotowy uznać należy wniosek skarżącego o zawieszenie postępowania złożony w piśmie z dnia 27 czerwca 2013 r. Sprawa ze skargi Z. R. na bezczynność w przedmiocie rozpoznania odwołania i publikacji decyzji w sprawie zasiłku celowego zakończyła się bowiem wyrokiem oddalającym skargę w dniu 2 lipca 2013 r. Przedmiotowy wniosek skarżący złożył dopiero po rozprawie, która odbyła się w dniu 26 czerwca 2013 r., i przed publikacją wyroku, która miała miejsce w dniu 2 lipca 2013 r. Wyrok w niniejszej sprawie stał się prawomocny od dnia 21 września 2013 r.