Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r., na posiedzeniu niejawnym, zażalenia A. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 kwietnia 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 319/14, odrzucające skargę kasacyjną A. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 319/14, odrzucającego skargę Z. D. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, postanawia: odrzucić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, postanowieniem z 7 kwietnia 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 319/14, odrzucił skargę kasacyjną wniesioną osobiście przez A. D. (zwanego dalej skarżącym) od postanowienia tegoż Sądu z 13 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 319/14, odrzucającego skargę Z. D. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Opisane powyżej postanowienie z 7 kwietnia 2015 r. zostało doręczone skarżącemu w dniu 15 kwietnia 2015 r.
Pismem z 16 kwietnia 2015 r., które wpłynęło do tutejszego Sądu w dniu 20 kwietnia 2015 r., skarżący wniósł zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, które zostało sporządzone przez niego osobiście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej.
Stosownie natomiast do treści art. 194 § 4 zd. 1 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
Wyjątek od tej zasady sformułowany w odpowiednio stosowanym art. 175 § 2 i 3 p.p.s.a dopuszcza możliwość sporządzenie zażalenia, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, przez sędziego, prokuratora, notariusza, radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będących stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka, zaś w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami a także w sprawach własności przemysłowej odpowiednio przez doradców podatkowych oraz rzeczników patentowych.
W rozpoznawanej sprawie zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało sporządzone osobiście przez skarżącego, który pomimo świadomości istnienia obowiązku sporządzenia zażalenia przez podmiot do tego uprawniony, o czym został skutecznie pouczony w piśmie z 8 kwietnia 2015 r. (punkt 4 pouczenia), postanowił jednakże samodzielnie zainicjować postępowanie przed sądem drugiej instancji.
Stąd też nie ma wątpliwości, że zażalenie nie spełnia ustawowego wymogu sporządzenia go przez profesjonalnego pełnomocnika, zaś skarżący nie należy do kręgu osób wymienionych w art. 194 § 4 w zw. z art. 175 § 2 i 3 p.p.s.a.
W tej sytuacji zażalenie - jako niedopuszczalne - należało odrzucić na podstawie art. 178 w zw. z art. 198 p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji niniejszego postanowienia.