Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska(sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Henryk Ożóg, Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, , Protokolant Aleksandra Markiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 21 maja 2013 r. sprawy ze skargi L.S. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. w przedmiocie niewydania decyzji dot. składek ZUS postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
Pismem z dnia 8 stycznia 2013 r. L. S. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ze skargą na bezczynność Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W., polegającą na nie wydaniu decyzji w przedmiocie składek ZUS, a które to żądanie skarżący zawarł w piśmie do organu z dnia 17 sierpnia 2012 r.
W uzasadnieniu skargi skarżący stwierdził m.innymi, że wobec zaistniałych ewidentnych nieprawidłowości w działaniu ZUS Oddział we W. w stosunku do Jego osoby, jednoznaczna decyzja Dyrektora ZUS Oddział we W., której kategorycznie się domagał w piśmie do ZUS z dnia 17 sierpnia 2012r. - i nadal się domaga, jest konieczna, aby ostatecznie wyjaśnić, iż nie jest w sprawie zaległych składek ZUS płatnikiem tych składek, ani w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z 13 października1998r. (Dz. U. z 1998 r., Nr 137, poz. 887, ze zm.), ani w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 18 kwietnia 2008r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 78, poz. 651). W ocenie skarżącego, już sam tytuł w/w rozporządzenia wskazuje, że nie ma ono zastosowania w stosunku do Jego osoby, gdyż ZUS nie jest zobowiązany do poboru od Niego zasądzonych przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej kwoty należności głównej zaległych składek PHU VIT-2 Sp. z o.o., jako naprawienia szkody wyrządzonej ZUS.
Skarżący podkreślił, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej II Wydział Karny z dnia 13 czerwca 2007r., sygn. akt II K 1791/05 został zobowiązany, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującym prawem, do naprawienia szkody wyrządzonej ZUS w postaci kwoty zaległych składek bez kwot pochodnych, czyli faktycznie kwoty należności głównej.
Zdaniem skarżącego, to nie ZUS Oddział we W. był zobowiązany do poboru tej kary od Jego osoby, lecz Sąd poprzez Kuratora Sądowego, który nadzorował proces pokrycia przez Niego zasądzonych strat ZUS. ZUS Oddział we Wrocławiu wystawiając w dniu 8 października 2010 r. zaświadczenie o dokonanych wpłatach wprowadził w błąd Kuratora Sądowego, informując jakoby skarżący wpłacił całą zasądzoną należność główną w kwocie 59.277,98zł (Sąd zasądził kwotę 56.124,12zł), mimo, że ZUS faktycznie uznał, że skarżący wpłacił tylko 36,34% należności głównej, czyli kwotę 21.541,98zł
Zdaniem skarżącego, ZUS Oddział we W. niezasadnie wpłaconą przez Niego należność "zabrał " na pokrycie odsetek (kwota 37.736 zł). Uczyniono to w ocenie skarżącego - wbrew wyrokowi Sądu Rejonowego oraz wbrew tytułowi i intencji dokonanych przez skarżącego wpłat do ZUS, gdyż celem tych wpłat było zrealizowanie nałożonego na skarżącego zobowiązania w postaci pokrycia strat ZUS, co do należności głównej, bez kwot pochodnych (odsetek), zgodnie z wyrokiem.
Skarżący zauważył, że nie może być tak, że jednym pismem ZUS poświadcza, że uregulował 100% należności głównej, czyli szkodę wyrządzoną ZUS, a drugim pismem informuje, że skarżący zapłacił jedynie 36,34% sądowego zobowiązania.