Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marcin Miemiec po rozpoznaniu w dniu 26 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. S. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 października 2005 r. sygn. akt IV SAB/Wr 49/05 odrzucającym skargę na bezczynność Rady Powiatu K. w przedmiocie przyznania pomocy na otwarcie działalności gospodarczej postanawia : odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia 19 października 2006 r. Sygn. akt IV SAB/Wr 49/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę T. S., na bezczynność Rady Powiatu K. w przedmiocie przyznania jednorazowej pomocy społecznej na otwarcie działalności gospodarczej.
Pismem z dnia [...] r. strona skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę o wznowienie postępowania w przedmiotowej sprawie, zarzucając Sądowi błędną interpretację przepisów prawa. Podał także, że stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku o sygn. akt II GSK 134/06 pozostaje w sprzeczności z interpretacją zawartą w postanowieniu z dnia 19 października 2005 r. (Sygn. akt IV SAB/Wr 49/05).
Jako podstawę wznowienia postępowania skarżący podał art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz.U.Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem w przypadkach przewidzianych w tej ustawie. Ustawa ta w przepisach art. 271 - art. 274 wskazuje podstawy wznowienia postępowania.
Z przepisu art. 271 p.p.s.a. wynika, że można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności: 1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia; 2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.
Zgodnie zaś z art. 272 p.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie (§1). W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (§2).
Stosownie do art. 273 § 1 p.p.s.a. można żądać wznowienia na tej podstawie, że: 1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym; 2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (§2). Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy (§3).
Z powodu przestępstwa można żądać wznowienia jedynie wówczas, gdy czyn został ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów (art. 274 p.p.s.a.).
Sąd stwierdził, iż w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z ustawowych przesłanek enumeratywnie wyliczonych w przepisach art. art. 271, 272, 273 i 273 p.p.s.a.
Wbrew zarzutowi skargi, strona nie była pozbawiona zdolności sądowej lub procesowej, nie była także pozbawiona należytej reprezentacji ani wskutek naruszenia przepisów prawa nie była pozbawiona możności działania.
Wyrok wydany w innym postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym już po zapadnięciu orzeczenia będącego przedmiotem powyższej skargi nie ma wpływu na wznowienie postępowania.
W tej sytuacji wniesiona przez stronę skarżącą skarga o wznowienie postępowania sądowego podlegała odrzuceniu, co orzeczono na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a.