Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 28 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R.O. na bezczynność R.K. - posła na Sejm RP w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r. R. O. wniósł do tutejszego Sądu skargę na bezczynność R. K. - posła na Sejm RP w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 2 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę R.K. - poseł na Sejm RP wniósł o jej odrzucenie wskazując, że zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Tryb udzielania tych informacji określa ustawa o dostępie do informacji publicznej.
Powyższa regulacja ustawowa jest wykonaniem obowiązku wynikającego z ust. 4 art. 61 Konstytucji RP, który stanowi, iż tryby udzielania informacji określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio. Chyba że Konstytucja stanowi inaczej.
Z chwilą wejścia w życie ustawy o dostępie do informacji publicznej, zapisy Konstytucji utraciły moc bycia samodzielną podstawą do żądania udzielenia informacji publicznej (por. wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Warszawie z dnia 30 stycznia 2002 r., sygn. akt II SA 717/01, publ. Wokanda rok 2002, nr 7, str. 68).
Jak dalej wskazano, biorąc pod uwagę zakres podmiotów obowiązanych do udzielenia informacji publicznej opisanych w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz tryb jej udzielania, brak jest podstaw do wyróżnienia posła na Sejm RP jako podmiotu obowiązanego do udzielenia takiej informacji. Poseł na Sejm nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w punktach 1 - 5 art. 4 tej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1271 ze zm.); dalej: p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działań administracji i stosują prawem przewidziane środki. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy wynika z treści art. 134 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sądy rozpoznając skargi nie są związane ich zarzutami, podstawą prawną ani sformułowanymi przez strony wnioskami. Sądy rozpoznają skargi w granicach danej sprawy.
W pierwszej kolejności należy jednak rozważyć kwestię dopuszczalności wniesionej skargi, a więc przesądzić czy obejmuje sprawę, która w świetle istniejącej regulacji prawnej może być przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej.
W tym względzie tutejszy Sąd podzielił w pełni wcześniej wyrażone stanowisko Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Rzeszowie, który w postanowieniu z dnia 7 września 2011 r. (publ. CBOIS) stwierdził, że skarga z jaką mamy do czynienia nie może skutecznie uruchomić sądowej kontroli działań posła na Sejm RP.
Stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Treść wskazanego przepisu konkretyzuje konstytucyjne prawo obywateli wyrażone w art. 61 ust. 1 zd. 1 Konstytucji RP. Zgodnie z tym uregulowaniem obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Konkretyzacja wskazanego prawa następuje w ustawie o dostępie do informacji, co jest zgodne z dyspozycją art. 61 ust. 4 Konstytucji RP, który wskazuje na ustawowy tryb określenia zasad udzielania informacji. Z wyjątkiem Sejmu RP i Senatu RP, dla których sposób i zakres udzielania informacji publicznej określają stosowne regulaminy.