Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 31 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na bezczynność D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we W. w przedmiocie wydania pozwolenia konserwatorskiego postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; II. zasądzić od D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we W. na rzecz skarżącego W. P. kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] maja 2012 r. nr [...], wydaną z powołaniem się na art. 7 pkt 1, art. 36 ust. 1 pkt 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 162, poz. 1568, ze zm.) oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2 i art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania W. P. - zwanego dalej skarżącym, od decyzji D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] znak [...] odmawiającej skarżącemu zezwolenia na wykonanie robót budowlanych, polegających na utwardzeniu terenu nieruchomości wraz z miejscami postojowymi, remoncie ogrodzenia, wykonaniu elewacji w zakresie ocieplenia budynku styropianem i wykonaniu tynku strukturalnego budynku usługowego, położonego na dz. nr [...], przy ul. [...] w W. - uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Pismem z dnia 11 lipca 2012 r. skarżący skierował do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zażalenie na bezczynność D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we W., w przedmiocie niezałatwienia sprawy poprzez niewydanie pozwolenia konserwatorskiego po wydaniu decyzji przez organ II instancji z dnia [...] maja 2012 r. nr [...].
Postanowieniem z dnia [...] września 2012 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 89 pkt 1, art. 93 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, ze zm.) oraz art. 17 pkt 2 i art. 37 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uznał zażalenie za nieuzasadnione.
Skarżący pismem z dnia 17 sierpnia 2012 r. wniósł skargę w niniejszej sprawie na bezczynność D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we W. w związku z naruszeniem art. 35 § 3 k.p.a. poprzez niezałatwienie sprawy - niewydanie pozwolenia konserwatorskiego po wydaniu decyzji przez organ II instancji z dnia [...] maja 2012 r. nr [...]. Skarga wpłynęła do organu I instancji w dniu 21 sierpnia 2012 r.
Zarzucając organowi I instancji bezczynność skarżący domagał się:
1) wydania stosownego orzeczenia przez organ I instancji w przedmiotowej sprawie tj. uwzględnienia skargi w trybie autokontroli na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej p.p.s.a.;
2) uwzględnienia skargi na bezczynność i zobowiązania organu I instancji do załatwienia sprawy - wydania pozwolenia konserwatorskiego po wydaniu decyzji przez organ II instancji z dnia [...] maja 2012 r. nr [...], w określonym przez Sąd terminie, w przypadku niezałatwienia sprawy przez organ I instancji w trybie autokontroli;
3) stwierdzenia, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
4) wymierzenia organowi I instancji grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.;
5) zasądzenia od organu I instancji na rzecz skarżącego kosztów postępowania w kwocie 357 zł, w tym wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 240 zł, wpisu w kwocie 100 zł, oraz opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.