Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. K. o wymierzenie grzywny Zarządowi Przedsiębiorstwa A za nieprzekazanie sądowi skargi na bezczynność wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę w przedmiocie informacji publicznej w kwestii skargi kasacyjnej organu z dnia 27 września 2012 r. postanawia 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić organowi wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł (sto złotych).
Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wymierzył Zarządowi Przedsiębiorstwa A w Ż. grzywnę w wysokości 1.000 zł za nieprzekazanie sądowi skargi na bezczynność wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę w przedmiocie informacji publicznej. Odpis tego postanowienia został doręczony pełnomocnikowi organu w dniu 10 września 2012r., co wynika z dokumentu zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sądowych (k. 43).
Pismem z dnia 27 września 2012r. (nadanym za pośrednictwem poczty 3 października 2012 r.) pełnomocnik organu wniósł skargę kasacyjną na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r,. poz. 270), zwanej dalej jako "P.p.s.a.", od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Taką regulacją szczególną jest między innymi art. 194 § 1 pkt 10 P.p.s.a., który stanowi, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest ukaranie grzywną.
W orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie istniał spór co do charakteru postępowania zainicjowanego wnioskiem o wymierzenie organowi grzywny, o którym mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. oraz przysługującego środka zaskarżenia od postanowienia kończącego to szczególne postępowanie. Wątpliwości przesądził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 7 kwietnia 2008r. sygn. akt II FPS 1/08 (orzeczenie dostępne w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych). Według jednoznacznych tez zawartych w zaprezentowanej uchwale wniosek o wymierzenie organowi grzywny, wymieniony w art. 55 § 1 P.p.s.a., jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie i od wydanego na podstawie art. 55 § 1 zd. 2 P.p.s.a. postanowienia, zgodnie z art. 173 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 194 § 1 pkt 10 P.p.s.a. stronie służy zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Ogólna moc prawna uchwały powoduje, że wiąże ona wszystkie sądy administracyjne we sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis.
W konsekwencji Sąd aprobując pogląd wyrażony w uchwale, stoi na stanowisku, że od wydanego postanowienia z dnia 27 sierpnia 2012 r. o wymierzeniu organowi grzywny przysługiwało zażalenie. Natomiast zaskarżone postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi organu, radcy prawnemu, który wniósł skargę kasacyjną od tego rozstrzygnięcia. Wniesienie skargi kasacyjnej na orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego, od którego przysługuje zażalenie, a nie skarga kasacyjna, wywołuje ten skutek, że taka skarga kasacyjna jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Zaznaczyć należy, że gdy strona jest zastępowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika, Sąd nie ma obowiązku pouczenia go o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia. Jednocześnie nie można potraktować wniesionego przez pełnomocnika środka odwoławczego jako zażalenia, bowiem upłynął termin do jego złożenia.
Wobec powyższego, na podstawie art. 178 w zw. z art. 194 § 1 pkt 10 i art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowił jak w sentencji