Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, , , po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J.W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu od skargi (odnoszącego się do sprawy z jego skargi na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] nr [...]) p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy
J.W. pismem z dnia [...] skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na uchwałę Rady Gminy w W. z dnia [...] nr [...] w zakresie uznania za bezzasadną jego skargi z dnia [...] dotyczącej oskarżenia Wójta o niedopełnienie obowiązków służbowych.
Jednocześnie skarżący odrębnym pismem z dnia [...] wniósł o zwolnienie od "opłaty sądowej" dołączając informacje o swoich dochodach.
Wojewódzki Sąd administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a.", prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie zaś do art. 245 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie art. 243 P.p.s.a może być ona przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie lub w toku.
Wymaga w tym miejscu zaakcentowania, że zgodnie z art. 247 P.p.s.a, prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Natomiast o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2006, str. 508). Jednocześnie można powołać się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt I OZ 1110/11 (Lex nr 1120723), według którego skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej "na pierwszy rzut oka" nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Jednocześnie bezzasadność skargi należy również łączyć z możliwością jej wniesienia do sądu.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie sądu w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 247 P.p.s.a.
Przyjdzie zauważyć, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zakres kognicji tych sądów został natomiast doprecyzowany przepisami art. 3 § 2 i 3, art. 4 i art. 5 P.p.s.a. Wynikają one także ze szczegółowych przepisów zawartych w innych aktach prawnych.
Wobec tego według treści art. 3 § 2 P.p.s.a. sądy administracyjne orzekają w sprawach w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie;