Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz, , , po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. P. w przedmiocie wymierzenia Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a. p o s t a n a w i a 1. wymierzyć Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych; 2. zasądzić od Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. na rzecz wnioskodawcy 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. M. P. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z wnioskiem o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.).
W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że w dniu 3 listopada 2017 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. skargę na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej. Dopiero wskutek jego pisemnej interwencji, organ po 337 dniach zrealizował swój ustawowy obowiązek i przekazał skargę sądowi.
W odpowiedzi na wniosek Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. wniósł o jego nieuwzględnienie. Nie kwestionował faktu nieprzekazania skargi wraz z aktami sprawy do sądu. Wyjaśnił, że otrzymaną skargę przekazał kancelarii zewnętrznej, która reprezentuje go w sprawach sądowych. Kancelaria potraktowała otrzymane dokumenty jako odpis skargi, która została wniesiona bezpośrednio do WSA. Organ podniósł, że nieprzekazanie skargi w terminie, nie wynikało z jego celowego działania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Według art. 54 § 2 P.p.s.a., organ o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.
Natomiast na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy, czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Podkreślenia wymagało, że zgodnie z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2016, poz. 1764 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p.), do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy P.p.s.a., z tym, że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.
Wymierzenie grzywny ma na celu przede wszystkim wyegzekwowanie od organu wypełnienia obowiązków wskazanych w art. 54 § 2 P.p.s.a. Obok funkcji dyscyplinującej polegającej na przymuszeniu organu do przesłania skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy, grzywna pełni także funkcję represyjną. Jest to uzasadnione potrzebą ochrony konstytucyjnego prawa do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki, o czym mowa w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, którego realizacja napotyka przeszkodę w razie niedopełnienia przez organ obowiązków wynikających z art. 54 § 2 P.p.s.a. (por. uchwała NSA z dnia 3 listopada 2009 r. II GPS 3/09).
Podkreślenia wymagało, że wymierzenie grzywny organowi może nastąpić w każdym przypadku niewypełnienia obowiązków, nawet jeżeli wykonanie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 P.p.s.a. nastąpiło przed rozpoznaniem przez sąd wniosku o wymierzenie grzywny.
Odnosząc się do przedstawionych przez organ wyjaśnień podnieść należało, że kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie ma to, że organ nie przesłał w terminie skargi do sądu, zaś argumentacja dotycząca powodów złożenia przez skarżącego wniosku o wymierzenie organowi grzywny, nie ma znaczenia dla oceny zasadności tego wniosku.
Z uwagi na bezsporną okoliczność, że organ przekazał skargę sądowi wraz z odpowiedzią na skargę po upływie terminu, zaistniały przesłanki zastosowania art. 55 § 1 P.p.s.a., tj. uwzględnienia wniosku skarżącego o wymierzenie organowi grzywny.
Uznać należało, że grzywna orzeczona w wysokości 500 zł jest wystarczająca do zrealizowania jej celów, w tym zwłaszcza w zakresie zapobiegania w przyszłości, naruszaniu przez organ jego obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. Przemawia za tym wykonanie przez organ obowiązku przekazania skargi do sądu, przed rozpoznaniem wniosku o wymierzenie grzywny.
Jednocześnie przy uwzględnieniu tego, że skarga została przekazana do sądu dopiero po upływie ponad 300 dni, wysokość grzywny nie może być uznana za nadmierną.
Sąd orzekł o obowiązku zwrotu przez organ na rzecz wnioskodawcy, kosztów postępowania, na które składał się wpis od skargi w kwocie 100 zł.