Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z.R. (R.) w przedmiocie rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu oraz sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu od orzekania w sprawie o sygn. akt IV SAB/Wr 99/13 w kwestii wniosku Z.R. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 9 czerwca 2014 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia;
Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił przyznania Z.R. prawa pomocy. Jak wynika z dołączonego do akt sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru, odpis tego postanowienia został doręczony wyżej wymienionemu w dniu [...].
W dniu [...] Z.R. złożył w biurze podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zażalenie na powyższe postanowienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Uzasadniając wniosek wskazał, że do uchybienia terminu doszło bez jego winy i skoro Sąd tak rygorystycznie podchodzi do kwestii składania przez niego pism procesowych w WSA we Wrocławiu, to powinien zwrócić się do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ukaranie Prezesa WSA we Wrocławiu za opóźnienia w przekazywaniu zażaleń.
Rzeczone pismo z dnia [...] zawierające zażalenie i wniosek, zostało przekazane do tutejszego Sądu przez WSA we Wrocławiu pocztą w dniu [...].
Postanowieniem z dnia 21 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia uznając, iż został on złożony jeszcze przed upływem tego terminu.
Z.R. złożył na wspomniane postanowienie z dnia 21 lipca 2014 r. zażalenie, po rozpoznaniu którego Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 21 października 2014 r. orzekł o uchyleniu tego orzeczenia i o przekazaniu sprawy tutejszemu Sądowi do ponownego rozpoznania. Zdaniem NSA, za datę złożenia zażalenia wraz z wnioskiem należało przyjąć nie [...] lecz [...], czyli dzień nadania tego pisma pocztą przez WSA we Wrocławiu do tutejszego Sądu. W tym stanie rzeczy doszło do uchybienia ustawowego terminu, a tym samym wniosek o jego przywrócenie wymaga rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się, zgodnie z art. 87 p.p.s.a., do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w tym piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że uwzględniwszy wskazania sformułowane w postanowieniu NSA z dnia 21 października 2014 r. Sąd przyjął, iż wniosek skarżącego nie jest przedwczesny albowiem za datę złożenia pisma zawierającego zażalenie wraz z tym wnioskiem należało uznać nie [...] lecz [...]. Ponieważ przy tym Sąd stwierdził, iż rzeczony wniosek spełnia pozostałe wymogi formalne określone w art. 87 p.p.s.a., niezbędne było przystąpienie do jego merytorycznej oceny.
W tym zakresie trzeba zaakcentować, iż zgodnie z utrwalonym stanowiskiem wyrażonym zarówno w orzecznictwie sądowym jak i w doktrynie, brak winy jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności w prowadzeniu swoich spraw. (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2003 r., sygn. akt II SA 4162/01, publ.: Palestra 2004, nr 1, s. 225 oraz B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, 8 wydanie, Warszawa 2006, s. 334 i nast.). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można zatem mówić tylko w przypadku, gdy stało się to niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli takiej, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/02, Monitor Prawniczy 2002 r., nr 23, s.1059).
Zdaniem Sądu przesłanka ta została w niniejszej sprawie zachowana.
Przeciwnie bowiem, do uchybienia terminu doszło z wyłącznej winy skarżącego, który systematycznie i z pełną premedytacją składa pisma procesowe w WSA we Wrocławiu, który nie prowadzi jego spraw na obecnym etapie postępowania. Praktyka taka, polegająca na składaniu pism w niewłaściwym Sądzie powoduje konieczność ich przekazania do sądu właściwego, co rzutuje w sposób bezpośredni na terminowość podejmowanych przez stronę czynności. Dodatkowo strona złożyła zażalenie do WSA we Wrocławiu w ostatnim dniu terminu do jego zaskarżenia, co uniemożliwiało jego terminowe wysłanie do sądu właściwego. Z.R. ma pełną świadomość tego stanu rzeczy, albowiem zwrócono na to uwagę w całym szeregu wcześniejszych orzeczeń wydanych przez tutejszy Sąd w zakresie innych spraw, w których bierze udział. Skoro zatem praktykę tą kontynuuje, nie sposób zgodzić się aby istniały podstawy do przywrócenia mu terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 9 czerwca 2014 r.
Zważywszy powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.