Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. (M.) o przyznanie prawa pomocy (dotyczącego sprawy zainicjowanej jego skargą na bezczynność Prezydenta Miasta G. w przedmiocie pomocy społecznej), w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata postanawia: ustanowić adwokata dla skarżącego;
W dniu 5 maja 2010 r. M. M. złożył do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu powołał się na okoliczność pozostawania w trudnej sytuacji materialnej wywodząc, że jest osobą bezrobotną i nie otrzymuje wsparcia finansowego z pomocy społecznej. Nadto strona oświadczyła, iż gospodaruje samotnie i nie osiąga jakiegokolwiek dochodu oraz, że nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani nieruchomości.
Rzeczony formularz został złożony wraz ze sporządzonym w języku angielskim pismem procesowym datowanym na [...], w którym M. M. dał wyraz swemu niezadowoleniu z faktu, iż nie otrzymał pomocy z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w G. (pismo to zarejestrowano w IV KO/Gl 42/10). Z kolei w treści samego formularza nie wskazano przedmiotu zaskarżenia (jego rubryka nr 3 w ogóle nie została wypełniona).
W tym stanie rzeczy stronę wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy, poprzez jednoznaczne sprecyzowanie, do jakiej sprawy wniosek ten ma się odnosić (co ma być w tej sprawie przedmiotem zaskarżenia).
W odpowiedzi M. M. nadesłał między innymi kolejny urzędowy formularz "PPF", w którym podał, iż skarży bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w G. Mając przy tym na uwadze, że w świetle art. 110 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 ze zm.), kierownik ośrodka pomocy społecznej bądź inna osoba wskazana przez tego kierownika może wydawać decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej jedynie z upoważnienia właściwego organu gminy (wójt, burmistrz lub prezydent miasta), należało przyjąć, że niniejszy wniosek dotyczy sprawy ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta G.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy.
Odnosząc się do żądania zgłoszonego przez M. M. godzi się przywołać zasadę wyrażoną w art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. Stosownie do jej brzmienia, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli po myśli art. 245 §3 tej ustawy, mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Dokonana w tym kontekście ocena stanu majątkowego i sytuacji życiowej wnioskodawcy doprowadziła do konkluzji, że okoliczności sprawy uzasadniają uwzględnienie zgłoszonego żądania.
Z oświadczeń wyżej wymienionego wynika bowiem, że nie posiada on żadnych zasobów finansowych ani majątku. Równocześnie pozostaje bez stałego źródła dochodu, co potwierdza zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w G. z którego wynika, że od dnia [...] jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, bez prawa do pobierania zasiłku (zaświadczenie to M. M. przedłożył w zakresie odrębnego postępowania toczącego się przez tutejszym Sądem pod sygnaturą akt II SO/Gl 7/10).
Mając na uwadze zaprezentowany wyżej stan rzeczy uznano, iż strona wykazała w sposób dostatecznie przekonujący, że uiszczenie należności, jakie wiążą się z opłaceniem profesjonalnego pełnomocnika przekracza jej możliwości płatnicze, a w konsekwencji, że zachowała przesłankę wynikającą z art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a.
Dlatego, działając na podstawie tego przepisu w związku z art. 258 §1 i §2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.