Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Tomasz Grossmann (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody (...) przeciwko Wójtowi Gminy O. W. w przedmiocie wymierzenia grzywny za nieprzekazanie skargi postanawia: 1. wymierzyć Gminie O. W. grzywnę w wysokości 2000 złotych (dwa tysiące zł); 2. zasądzić od Gminy O. W. na rzecz skarżącego Wojewody (...) kwotę 240 złotych (dwieście czterdzieści zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia (...) r. Wojewoda (...) (dalej: "Wojewoda"), reprezentowany przez r.pr. E. Ś., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosek o wymierzenie grzywny Gminie O.W. (dalej też jako: "Gmina"), za nieprzekazanie Sądowi skargi na uchwałę Rady Gminy O.W. z dnia (...) r. (nr (...)) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zespołu elektrowni wiatrowych w Gminie O. W., wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik Wojewody wyjaśnił, że ww. skarga (nr (...)) - wniesiona za pośrednictwem Rady Gminy O. W. (dalej: "Rada Gminy") w dniu 24 września 2014 r. - wpłynęła do Urzędu Gminy dnia (...) r. Pismem z (...) r. nr (...) Wójt Gminy O. W.(dalej: "Wójt"), w związku ze stwierdzonym przezeń zaginięciem i niewysłaniem oryginału ww. skargi do Sądu, zwrócił się do organu nadzoru o ponowne przesłanie wymienionych dokumentów. W odpowiedzi, pismem z (...) r. nr (...), Wojewoda wezwał Wójta do osobistego przekazania kserokopii ww. skargi do Urzędu Wojewódzkiego celem poświadczenia za zgodność z oryginałem.
Pełnomocnik Wojewody podkreślił, że zaskarżona ww. skargą uchwała stanowi akt prawa miejscowego, "który został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego i wszedł w życie", a Skarżący wnosił nie tylko o stwierdzenie nieważności tej uchwały, ale również o wstrzymanie jej wykonania. Uchylanie się Rady Gminy od obowiązków wynikających z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.; dalej w skrócie: "p.p.s.a.") powoduje niemożność wyeliminowania z obrotu prawnego aktu prawa miejscowego, który, w ocenie organu nadzoru, został wydany z istotnym naruszeniem prawa. Pełnomocnik zauważył ponadto, iż takie zachowanie Organu Gminy nie jest pierwszym, incydentalnym, ale w przeszłości już podobne zdarzenie miało miejsce - akta Sądu IV SA/Po 2/15 [powinno być: "IV SO/Po 2/15" - uw. Sądu].
Pismem z (...) r. Sąd przesłał Wójtowi odpis wniosku i wezwał do złożenia odpowiedzi, w terminie 30 dni pod rygorem skutków wynikających z art. 55 p.p.s.a. Wezwanie doręczono do Urzędu Gminy w dniu (...) r.
W odpowiedzi na przesłany wniosek Wójt, pismem z (...) r., wniósł o odstąpienia od wymierzenia kary lub wymierzenia jej w najniższym wymiarze.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie mimo podjęcia zaskarżonej uchwały i jej opublikowania, w związku z otrzymaną skarga Wojewody z 24 września 2014 r. w sprawie stwierdzenia nieważności zapisów § 28 ust. 4, § 36 ust. 1 i § 41 pkt 1 lit. e ww. uchwały, nie podjęto żadnych działań zmierzających do wykonania uchwały, mimo iż Gmina jej realizacją jest bardzo zainteresowana. Z uwagi na błędy lub zaniechania pracownika biura rady gminy nie zostały akta przekazane do Sądu w terminie. Po stwierdzeniu tego faktu w wyniku podjętych działań, utrudnionych tym, że ww. osoba przebywa na bezpłatnym urlopie poza granicami kraju, odnaleziono oryginał skargi i przekazano ją niezwłocznie razem z aktami sprawy do Sądu. W stosunku do pracownika zostało wdrożone postępowanie o ciężkie naruszenie obowiązków służbowych, a na stanowisku obsługi rady gminy zatrudniona została nowa pracownica, która powinna prawidłowo prowadzić wszystkie czynności. Jednocześnie Wójt wyraził przekonanie, że poniesione szkody przez Gminę w wyniku zaistniałej sytuacji są tak duże dla Gminy w sensie finansowym, tj. utraconych dochodów (planowane dochody ze sprzedaży i dzierżawy gruntów) i wydłużenia cyklu inwestycyjnego planowanego zadania, że są znaczną i wystarczającą karą.