Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran po rozpoznaniu w dniu 28 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. O. o wymierzenie grzywny Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska na podstawie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za nieprzekazanie skargi z dnia 16 marca 2012 r. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia: 1. wymierzyć Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska grzywnę w wysokości 200 (dwieście) złotych, 2. zasądzić od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska rzecz E. O. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 8 maja 2012 r. E. O. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie grzywny Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska za nieprzekazanie Sądowi jego skargi z dnia 16 marca 2012 r. na decyzję tego organu z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...].
W uzasadnieniu swojego wniosku skarżący wskazał, iż w dniu 16 marca 2012 r. przesłał skargę do organu. Według danych uzyskanych w organie w dniu złożenia wniosku o wymierzenie grzywny jego skarga wraz z aktami sprawy nie została przekazana do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek organ wskazał, że wyjaśnienia w tej sprawie zostały przekazane do Sądu przy piśmie z 23 maja 2012 r., zawierającym odpowiedź na identyczny wniosek J. B., przy piśmie tym zostały przesłane do Sądu akta sprawy wraz z wniesionymi skargami.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Wniosek zasługuje na uwzględnienie
Zgodnie z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - dalej zwaną Ppsa) organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do Sądu w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. W razie niezastosowania się do tego obowiązku, w myśl art. 55 § 1 Ppsa, Sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 Ppsa, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Stwierdzić należy, że celem ukarania organu grzywną jest zapobieżenie przedłużaniu postępowania sądowoadministracyjnego przez organ poprzez opóźnianie przesłania stosownych dokumentów, określonych w art. 54 § 2 Ppsa. Samo wykonanie obowiązku, określonego we wskazanym przepisie nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. Nie ma już potrzeby wymierzania grzywny w celu zdyscyplinowania organu do wykonania obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, gdy organ ostatecznie wykonał ten obowiązek. Jednak obowiązek ten został wykonany z uchybieniem terminu, jak również na żądanie Sądu, wobec tego wymierzona grzywna stanowi sankcję za naruszenie podstawowego prawa do rozpatrzenia sprawy sądowoadministracyjnej bez nieuzasadnionej zwłoki. Wskazać należy, iż w przypadku, gdy organ przekazał sprawę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę po złożeniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 Ppsa postępowanie w przedmiocie wymierzenia grzywny nie staje się bezprzedmiotowe i nie znajduje zastosowania w tej sprawie art. 161 § 1 pkt 3 Ppsa (zob. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II GPS 3/09). Wymierzenie grzywny w takiej sytuacji, nie tylko pełni funkcję represyjną, ale ma ono także funkcję prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości.
Jak wynika z akt sprawy o sygn. akt IV SA/Wa 973/12, E. O. nadał skargę na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w urzędzie pocztowym w dniu 16 marca 2012 r. (data stempla pocztowego). Skarga ta wpłynęła do organu w dniu 20 marca 2012 r. (data prezentaty). Wobec tego organ zobowiązany był do jej przekazania Sądowi do dnia 20 kwietnia 2012 r.
Tymczasem organ przesłał skargę wraz z odpowiedzią na nią w dniu 23 maja 2012 r. (data nadania akt sprawy w urzędzie pocztowym), czyli ponad miesiąc po upływie ustawowego terminu.
Stanowi to wystarczającą podstawę do zastosowania środka, o którym mowa w art. 55 § 1 Ppsa.
Stwierdzić także należy, że argumentacja Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska podniesiona w odpowiedzi na wniosek J. B. wskazująca na brak winy w niedotrzymaniu ustawowego terminu przekazania skargi wraz z aktami sprawy z uwagi na specyfikę niniejszej sprawy, która dotyczy decyzji doręczonej stronom postępowania w trybie art. 49 Kpa, nie zasługuje na uwzględnienie. Ostateczny termin do wniesienia skarg na przedmiotową decyzję, wynikający z art. 49 Kpa, upłynął w dniu 16 kwietnia 2012 r., mimo to Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska przekazał wniesione skargi dopiero w dniu 23 maja 2012 r.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 54 § 2 Ppsa orzekł jak w pkt 1 sentencji.
W pkt 2 orzeczono na podstawie art. 200, 205 § 1, 210 § 2 i 64 § 3 Ppsa.