Główny Sąd Łowiecki nie jest organem administracji publicznej ani w znaczeniu ustrojowym, ani w znaczeniu funkcjonalnym. Z tego względu niedopuszczalne jest wymierzenie mu grzywny, o której mowa w art. 55 par. 1 ppsa za nieprzekazanie do sądu adminietracyjnego skargi na orzeczenie dyscyplinarne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA: - Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. G. o wymierzenie grzywny Głównemu Sądowi Łowieckiemu za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w sprawie ze skargi M. G. na orzeczenie Głównego Sądu Łowieckiego z dnia [...] marca 2011 r. sygn. [...] utrzymujące w mocy orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej zawieszenia w prawach członka postanawia: odrzucić wniosek.
Pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. M. G. wniósł za pośrednictwem Polskiego Związku Łowieckiego skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na orzeczenie Głównego Sądu Łowieckiego z dnia [...] marca 2011 r. sygn. [...], którym utrzymano w mocy orzeczenie Okręgowego Sądu Łowieckiego w S. z dnia [...] lipca 2010 r. sygn. [...] o nałożeniu na skarżącego kary dyscyplinarnej zawieszenia w prawach członka zrzeszenia Polski Związek Łowiecki na okres ośmiu miesięcy.
Przy piśmie z dnia 19 kwietnia 2011 r. prezes Głównego Sądu Łowieckiego zwrócił skarżącemu wniesioną skargę. Poinformował jednocześnie, że orzeczenia Głównego Sądu Łowieckiego są ostateczne i w trybie zwyczajnym odwołanie od nich nie przysługuje. Wskazał, że w szczególności do kontroli takiego orzeczenia nie jest właściwy wojewódzki sąd administracyjny. Nadmienił, że zgodnie z art. 33 ust. 6 ustawy Prawo łowieckie w sprawach nabycia lub utraty członkowstwa w Polskim Związku Łowieckim zainteresowany może po wyczerpaniu postępowania wewnątrzorganizacyjnego dochodzić swoich praw na drodze sądowej przed sądem powszechnym.
Pismem z dnia 26 kwietnia 2011 r. M. G. wniósł o wymierzenie Głównemu Sądowi Łowieckiemu grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 tej ustawy.
Odnosząc się do stanowiska Prezesa Głównego Sądu Łowieckiego zawartego w piśmie z dnia 19 kwietnia 2011 r., działający przez radcę prawnego skarżący podniósł, że art. 33 ust. 6 ustawy Prawo łowieckie nie ma zastosowania w jego sprawie, bowiem nie utracił on członkowstwa w Polskim Związku Łowieckim. Jego skarga ma na celu zweryfikowanie zasadności orzeczenia Głównego Sądu Łowieckiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 ppsa). Stosownie zaś do art. 55 § 1 powołanej ustawy w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Treść powołanych przepisów ppsa należy interpretować w ścisłym powiązaniu z regulacjami wyznaczającymi podmiotowy i przedmiotowy zakres wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez sądy administracyjne, a w pierwszym rzędzie z właściwymi przepisami Konstytucji RP.