Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Michał Majcher po rozpoznaniu w dniu 28 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w sprawie ze skargi Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 9 marca 2018 r., sygn. akt I OZ 245/18 postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
W piśmie z dnia 24 maja 2018 r. Z. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pismo, w którym zawarł m.in. wniosek o wznowienia postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2018 r., sygn. I OZ 245/18, którym oddalono zażalenie Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2017 r., sygn. akt IV SO/Wa 55/16 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SO/Wa 55/16 w przedmiocie odrzucenia wniosku Z. B. o wymierzenie grzywny Rzecznikowi Praw Obywatelskich za nieprzekazanie skargi z dnia 27 października 2016 r. na bezczynność Rzecznika Praw Obywatelskich wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W powyższym piśmie Skarżący wniósł również o udzielenie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Z uwagi na to, że do powyższego pisma dołączono również formularz PPF sporządzono jego odpis i dołączono do akt niniejszej sprawy.
W złożonym formularzu Z. B. wskazał, że otrzymuje emeryturę w wysokości 837,87 zł. Wydatki, jak to określił, ma na średnim poziomie. Części emerytury przeznacza na leczenie i drobne zakupy. Wskazał, że opłaca rachunki za energię elektryczną, szambo ma swoje, wodę pobiera z własnej studni. Podał również, że posiada ogromne zadłużenie.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 - dalej zwanej Ppsa) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Ustawodawca użył w tym przepisie określenia "gdy wykaże", co oznacza, że wnioskodawca ma obowiązek udowodnić, że znajduje się w sytuacji określonej w art. 246 § 1 i 2 Ppsa. Przyznanie prawa pomocy nastąpić może w przypadku wykazania, że wnioskujący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym własnym i swojej rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym.
Z konstrukcji powołanego przepisu wynika zatem, że ciężar udowodnienia istnienia okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie spoczywa na stronie.
W złożonym wniosku o prawo pomocy Skarżący podał, że nie posiada oszczędności, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jest właścicielem domu o pow. 90m2. Podał, że ma bardzo duże zadłużenie, posiadany grunt rolny (0,58 ha) nie przynosi dochodu, ponieważ jest zalewany wodą. Podał, że rachunki za energię elektryczną opłaca sam, szambo ma swoje, wodę ze studni też. Oświadczył, że rachunków bankowych nie ma, spisu wydatków nie prowadzi, paragonów nie zbiera.
Referendarz sądowy odstąpił od wezwania Skarżącego do nadesłania dodatkowych dokumentów, uznając, że Z. B. jako inicjator licznych skarg i wniosków do sądów administracyjnych, ma świadomość, że wniosek o przyznanie prawa pomocy należy szczegółowo uzasadnić i przedstawić dokumenty źródłowe, które wskazują, że faktycznie zachodzi konieczność przerzucenia na Skarb Państwa kosztów postępowania sądowego.