Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. U. o wymierzenie grzywny Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: wymierzyć Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców grzywnę w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych).
Wnioskiem z dnia 22 sierpnia 2013 r. M. U. wystąpiła o wymierzenie grzywny Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców wobec niewywiązania się przez organ z obowiązku przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
Wnioskodawczyni poinformowała, że w dniu 4 lipca 2013 r. sporządziła skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany na terytorium RP. Skargę wysłała listem poleconym na adres organu w dniu 8 lipca 2013 r. Do wniosku załączyła kserokopię potwierdzenia nadania listu poleconego.
W odpowiedzi na wniosek Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny, ewentualnie o nałożenie grzywny w wysokości nie wyższej niż 300 zł.
Zdaniem organu, uchybienie jakiego się dopuścił jest nieznaczne. Ustawowy termin na przekazanie skargi upływał bowiem w dniu 8 sierpnia 2013 r., natomiast do przekazania skargi doszło w dniu 23 sierpnia 2013 r.
Sąd stwierdza, że przedmiotowa skarga została zarejestrowana pod sygn. akt IV SA/Wa 1997/13.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 54 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Stosownie do art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Okolicznością bezsporną w sprawie jest, że Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców uchybił obowiązkowi określonemu w art. 54 § 2 p.p.s.a. Z akt sprawy sygn. akt IV SA/Wa 1997/13 wynika, że skarga wpłynęła do Urzędu do Spraw Cudzoziemców w dniu 9 lipca 2013 r., natomiast została przekazana do Sądu wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy w dniu 23 sierpnia 2013 r., o czym świadczy data stempla pocztowego znajdującego się na potwierdzeniu nadania przesyłki. Organ przekroczył więc ustawowy termin o 15 dni.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że zostały spełnione przesłanki orzeczenia grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. Okoliczność, że organ administracji przekazał do Sądu skargę wraz odpowiedzą i aktami sprawy, nie skutkuje bezprzedmiotowością postępowania, czy też bezzasadnością rozpoznawanego wniosku. Okoliczność ta - obok innych przesłanek pozwalających miarkować stopień zawinienia organu w niedopłenieniu obowiązku - jest natomiast brana pod uwagę przy ustalaniu wysokości grzywny. Określenie w art. 154 § 6 p.p.s.a. jedynie górnej granicy dopuszczalnej wysokości grzywny oznacza, że Sąd może wymierzyć grzywnę w niższej wysokości. Przy jej ustaleniu winien natomiast wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązku z art. 54 § 2 p.p.s.a., okres jaki upłynął od wniesienia skargi, a także to, czy przed rozpoznaniem wniosku organ obowiązek wypełnił (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2008 r. sygn. akt I OZ 449/08, LEX nr 493805).
Ustalając wysokość grzywny w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze okoliczność, że termin określony w art. 54 § 2 p.p.s.a. został przekroczony nieznacznie. Sąd uznał, że wymierzenie grzywny w kwocie wskazanej w sentencji postanowienia zrealizuje zarówno cel represyjny środka określonego w art. 55 § 1 p.p.s.a., jak również jego funkcję prewencyjną, mobilizując organ do unikania podobnych uchybień w przyszłości.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 54 § 2 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.