Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia: ustanowić dla J. C. adwokata w ramach przyznania prawa pomocy, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
J. C. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku z dnia 25 października 2013 r. wynika, że wnioskodawca jest osobą samotną i niepełnosprawną. Jedynym źródłem jego utrzymania jest świadczenie rentowe w wysokości 905,73 zł miesięcznie. J. C. nie dysponuje oszczędnościami, ani wartościowymi przedmiotami.
Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Miesięczny dochód wnioskodawcy wynosi 905,73 zł. Przy aktualnym poziomie cen dóbr i usług niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb życiowych, jak wyżywienie i ubranie dochód na wskazanym poziomie może wystarczyć jedynie na pokrycie podstawowych kosztów utrzymania. Biorąc przy tym pod uwagę, że J. C. nie ma ani zasobów pieniężnych, ani wartościowych przedmiotów, a ze względu na stan zdrowia niewątpliwe zmuszony jest ponosić dodatkowe wydatki, należy uznać, że bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu nie jest on w stanie ponieść kosztów profesjonalnej pomocy prawnej.
Przesłanki obligujące do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie zostały zatem spełnione.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.