Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat, , po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. H. o wymierzenie grzywny Radzie do Spraw Uchodźców za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy postanawia: wymierzyć Radzie do Spraw Uchodźców grzywnę w wysokości 100 (sto) złotych.
M. H. pismem z 5 lutego 2015 r. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o wymierzenie Radzie do Spraw Uchodźców grzywny, w trybie art. 55 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, za niewywiązanie się z obowiązku przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w dniu 16 grudnia 2014 r. złożył osobiście w siedzibie Rady skargę do Sądu na decyzję z [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy, odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej i nieudzieleniu zgody na pobyt tolerowany. Do dnia złożenia wniosku skarga nie została przekazana do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek Rada do Spraw Uchodźców wniosła o jego oddalenie. Organ wyjaśnił, że w związku z sytuacją konfliktową na [...] znacznie wzrosła ilość spraw rozpoznawanych przez Radę do Spraw Uchodźców. W styczniu 2015 r. miał miejsce wzrost wpływu spraw o 125 %, w porównaniu do stycznia 2014 r. Zdaniem organu, uchybienie jakiego się dopuścił wynika również z faktu, że na okres gdy biegł termin na przekazanie skargi wraz z odpowiedzią przypadały w znacznej liczbie dni ustawowo wolne od pracy (w szczególności święta Bożego Narodzenia, Nowy Rok, święto Trzech Króli). Ponadto styczeń to okres wzmożonych wyjazdów urlopowych, co skutkowało opóźnieniem pracy organu. Ma to o tyle znaczenia, że odpowiedzi na skargę sporządzane są w składzie trzyosobowym, a nieobecność jednego z członków Rady utrudnia pracę całego składu. Rada podała, że skarga wpłynęła do organu w dniu 16 grudnia 2015 r. i została przekazana do Sądu w dniu 23 lutego 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 54 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zwaną dalej Ppsa) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Stosownie do treści art. 55 § 1 Ppsa, w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 Ppsa, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 Ppsa. Postanowienie w tym przedmiocie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Grzywnę, o której mowa powyżej, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 10 lutego 2015 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2014 r. (M.P. z 2015 r., poz.179) przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2014 r. wyniosło 3783,46 zł.
Okoliczność, że organ administracji przekazał do Sądu skargę wraz odpowiedzą i aktami sprawy nie skutkuje ani bezprzedmiotowością postępowania, ani bezzasadnością rozpoznawanego wniosku (por. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r. sygn. akt II GPS 3/09), ale ma wpływ na wysokość grzywny.