Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. W. o wymierzenie grzywny Wójtowi Gminy O. za nieprzekazanie skargi z dnia 26 stycznia 2014 r. postanawia: - odrzucić wniosek o wymierzenie grzywny.
W dniu 19 lutego 2014 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) W. W. (dalej "skarżący") złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie grzywny Wójtowi Gminy O. za nieprzekazanie i nieudzielenie odpowiedzi Sądowi na skargę z dnia 26 stycznia 2014 r. w przedmiocie opieszałego i wadliwego działania urzędników oraz Rady Gminy O. w sprawie przeprowadzenia scalenia i podziału na działki budowlane gruntów położonych na osiedlu "[...]" w O.
W treści wniosku skarżący podniósł, że w dniu 26 stycznia 2014 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Wójta Gminy O., skargę. Wójt, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie przekazał przedmiotowej skargi Sądowi tylko zwrócił ją skarżącemu (pismo z dnia 5 lutego 2014 r.). W piśmie tym zawarł jednocześnie pouczenie, że skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący powinien kierować bezpośrednio do Sądu, bez pośrednictwa wójta gminy.
W odpowiedzi na wniosek o ukaranie grzywną Wójt Gminy O. wskazał, że wniosek skarżącego nie znajduje podstaw prawnych. Uzasadniając swoje stanowisko wójt gminy podniósł, że pismo skarżącego z dnia 26 stycznia 2014 r. zatytułowane "skarga", zostało odesłane skarżącemu wraz z pismem wyjaśniającym z dnia 5 lutego 2014 r. Organ wyjaśnił, że od 16 lat skarżący nęka urząd gminy składając różnego rodzaju skargi, wnioski, wezwania. Na każde ze złożonych pism dotyczących przeprowadzonego scalenia i podziału na działki budowlane skarżący zawsze otrzymywał odpowiedź. Przekazywane przez Wójta Gminy O. informacje, wyjaśnienia i dokumenty były rzetelne i wyczerpujące. Pomimo tego, iż wszystkie podnoszone przez skarżącego kwestie były wyjaśniane i dokumentowane w licznych postępowania sądowych, w tym przed wojewódzkim sądem administracyjnym, skarżący w dalszym ciągu kieruje zarzuty i pomówienia w stosunku do osób pełniących funkcje publiczne, w tym do Wójta Gminy O.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 P.p.s.a.). W razie niezastosowania się do obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może - na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. - orzec o wymierzeniu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6 P.p.s.a).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, że wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę może być rozpoznany jedynie wówczas, gdy skarga dotyczy spraw, o których mowa w art. 3 P.p.s.a. tj. spraw należących do właściwości sądu administracyjnego. W przypadku gdy skarga do sądu administracyjnego jest niedopuszczalna, to również niedopuszczalny jest wniosek o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a. (por. postanowienia NSA z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I OZ 887/12, z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. akt I OZ 953/10, z dnia 30 października 2012 r., sygn. akt I OZ 739/12). Również przedstawiciele doktryny wskazują, iż stwierdzenie, że wniosek strony o wymierzenie grzywny został złożony w sprawie nieobjętej właściwością sądu administracyjnego, powinno stanowić podstawę do odstąpienia od stosowania wnioskowanej sankcji na gruncie art. 55 § 1 P.p.s.a. (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, 4. Wydanie, Warszawa 2011, s. 207 - 208).