Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt IV SO/Wr 7/16 odrzucającego wniosek Z. R. o ukaranie organu administracyjnego grzywną w trybie art. 115 p.p.s.a. za przewlekłość postępowania postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt IV SO/Wr 7/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił wniosek Z. R. o ukaranie organu administracyjnego grzywną w trybie art. 115 p.p.s.a. za przewlekłość postępowania.
W dniu 11 kwietnia 2016 r. skarżącemu doręczono wyżej wymienione postanowienie wraz z pouczeniem, że przysługuje jemu środek zaskarżenia w postaci zażalenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W dniu 13 kwietnia 2016 r. skarżący złożył osobiście przez siebie sporządzone "zażalenie" na postanowienie z dnia 24 marca 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesiony w niniejszej sprawie środek zaskarżenia od postanowienia z dnia 24 marca 2016 r. jest niedopuszczalny.
Stosownie do treści art. 173 § 1 p.p.s.a. od postanowienia Sądu odrzucającego wniosek o ukaranie organu administracyjnego grzywną na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 64 § 3 p.p.s.a., jako postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, przysługuje do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga kasacyjna, a nie zażalenie. Jednym z warunków skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej jest sporządzenie jej przez profesjonalnego pełnomocnika, z zastrzeżeniem § 2 i 3 art. 175 p.p.s.a.
W sprawach orzeczeń odrzucających wniosek o wymierzenie grzywny doszło w tutejszym Sądzie do rozbieżności co do pouczania o środkach odwoławczych, czy przysługuje od niego skarga kasacyjna czy też zażalenie. Ostatecznie uznano, że w takich sprawach właściwym środkiem zaskarżenia jest skarga kasacyjna.
W przedmiotowej sprawie niespornym jest, że na skutek niewłaściwego pouczenia przez Sąd, skarżący wniósł zażalenie, a nie skargę kasacyjną. Jednocześnie należy wskazać, że samo niewłaściwe pouczenie strony o prawie do wniesienia zażalenia nie kreuje po jej stronie prawa do wniesienia tego rodzaju środka odwoławczego, którego nie przewidują przepisy p.p.s.a. Niesporne jest również, że zażalenie to zostało sporządzone przez stronę samodzielnie, a nie przez profesjonalnego pełnomocnika. Tym samym nie mogło być ono uznane jako skarga kasacyjna, albowiem wniesione zażalenie nie spełnia wymogów niezbędnych do skutecznego zakwestionowania postanowienia z dnia 24 marca 2016 r. W piśmiennictwie i orzecznictwie przyjmuje się (zob. B. Gruszczyński w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz", Wydawnictwo Zakamycze, 2005 r., str. 438 i 495 oraz powołane tam orzecznictwo), że wniesienie skargi kasacyjnej od orzeczenia, na które służy zażalenie, nie powinno spowodować jej odrzucenia na podstawie art. 178 p.p.s.a., lecz powinno zostać potraktowane jako wniesienie w istocie zażalenia, błędnie nazwanego skargą kasacyjną. Z kolei w sytuacji odwrotnej (tj. gdy wniesiono zażalenie zamiast skargi kasacyjnej) zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Dla zagadnienia charakteru i możliwości odrzucenia wniesionego zażalenia nie ma znaczenia fakt wadliwego pouczenia skarżącego o przysługującym mu środku zaskarżenia. Nieprawidłowe pouczenie w tym zakresie nie powoduje bowiem, że wniesiony środek jest skuteczny, a jedynie może stanowić to podstawę do przywrócenia stronie terminu do wniesienia wymaganego przez prawo środka odwoławczego, w sytuacji gdy termin do jego złożenia już upłynął, a strona uchybiła temu terminowi stosując się do wadliwego pouczenia sądu (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 9 maja 2006 r., sygn. akt I OZ 1052/09, z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt II OZ 392/12, dostępne w Internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach - https://cbois.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 p.p.s.a., w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.