Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Krystyny S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2004 r. sygn. akt 4/II SA/Po 1988/03 odrzucające skargę w sprawie ze skargi Krystyny S. na decyzję Samorządowego kolegium Odwoławczego w G. z dnia 31 marca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie W. zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 31 marca 2003 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że skarżąca wniosła skargę z uchybieniem trzydziestodniowego terminu do jej wniesienia, a wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia został przez Sąd prawomocnie odrzucony. Tym samym skarga na podstawie, art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270; zwanej dalej p.p.s.a./ podlegała odrzuceniu.
Na powyższe postanowienie skarżąca K. S. wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze kasacyjnej nie wskazano jej podstaw kasacyjnych, natomiast powołano się na art. 16 ust. 1 i 2 w zw. z art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 33 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, jako podstawę prawną jej wniesienia. Poza tym zarzucono, że Sąd Wojewódzki w zaskarżonym postanowieniu naruszył art. 58 ust. 1 Kpa. W konkluzji skargi kasacyjnej zawarto zaś wniosek o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie skarżącej terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie odpowiada wszystkim wymaganiom formalnym Przewidzianym w art. 176 p.p.s.a. Przepis ten wprowadził dwojakiego rodzaju wymagania, którym powinna odpowiadać każda skarga kasacyjna. Po pierwsze, powinna ona czynić zadość wymienionym w art. 46 i 47 p.p.s.a. wymaganiom formalnym przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym. Tym wymaganiom rozpoznawana skarga kasacyjna odpowiada. Natomiast nie spełnia wymagań szczególnych, konstrukcyjnych, w szczególności brak w niej przytoczenia podstaw kasacyjnych, o których mowa w art. 174 p.p.s.a. Powyższy brak skargi kasacyjnej jest nieusuwalny. Skarga kasacyjna dotknięta brakiem konstrukcyjnym podlega na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 p.p.s.a. odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna /tak Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 16 marca 2004 r., FSK 209/04 - ONSAiWSA 2004 Nr 1 poz. 13/.
Z tej przyczyny Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji.