Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Andrzeja G. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2003 r. sygn. akt I SA 1242/01 o uchyleniu zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta K. i "P." S.A. w K. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 30 marca 2001 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej postanawia / odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 26 marca 2003 r. I SA 1242/01 uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 30 marca 2001 r., oraz poprzedzającą ją decyzję tegoż organu z dnia 14 listopada 2000 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej.

Od wyroku tego w dniu 10 września 2003 r. Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł rewizję nadzwyczajną, która nie została do końca 2003 r. rozpoznana. W związku z tym Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ umorzył postępowanie.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku w trybie art. 102 par. 2 powołanej wyżej ustawy wniósł Andrzej G., reprezentowany przez adwokata Marcina G. zarzucając wyrokowi naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, a mianowicie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./, art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa i art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Od skargi kasacyjnej uiszczony został wpis w kwocie 100 zł., poprzez naklejenie znaków opłaty sądowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna została wniesiona na podstawie art. 102 par. 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./.

Przepis ten uprawnia stronę - po umorzeniu postępowania z rewizji nadzwyczajnej przez Sąd Najwyższy - do wniesienia skargi kasacyjnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./.

Oznacza to, że skarga musi odpowiadać warunkom określonym w art. 176 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz stosownie do wymagań z art. 175 par. 1 tej ustawy być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.

Przepis art. 219 par. 1 ustawy nakłada obowiązek uiszczania opłat przy wniesieniu pisma do sądu, podlegającego opłacie.

Zgodnie z art. 219 par. 2 opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu.

W myśl par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ stały wpis od skargi kasacyjnej w tej sprawie wynosi 100 zł. i stosownie do art. 219 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi winien być uiszczony gotówką do kasy sądu lub na rachunek bankowy bez wezwania.

Wpis sądowy w tej sprawie został uiszczony znakami opłaty sądowej, a więc w formie nie przewidzianej w ustawie.

Zgodnie z art. 221 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skargę kasacyjną wniesioną przez adwokata lub radcę prawnego, podlegająca wpisowi stałemu, Sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli nie została należycie opłacona.

Wobec uiszczenia opłaty w sposób nie przewidziany w ustawie, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 180 w zw. z art. 178 i 221 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1