Dnia 13 maja 2004.r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Edward Janeczko po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [A] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy z dnia 2 października 2003 r. sygn. akt SA/Bd 1931/03 w sprawie ze skargi [A] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia [...] kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z 2 października 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy oddalił skargę [A] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z [...] kwietnia 2003 r., utrzymującą w mocy decyzję tego organu z [...] marca 2003 r. odmawiającą wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Torunia z [...] października 2002 r., ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji, polegającej na budowie [...] przy ul. [...] w Toruniu.
W uzasadnieniu tego wyroku podzielono stanowisko organu administracji o braku po stronie [A] przymiotu strony w postępowaniu zakończonym decyzją z [...] października 2002 r. jak również w postępowaniu o stwierdzeniu nieważności tej decyzji.
W skardze kasacyjnej [A] stwierdza, że rozstrzygnięcie stanowi "całkowite zanegowanie podstawowych zasad postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 9 i 10 kpa". Podkreśla, że już 4 stycznia 2002 r. zgłosił przystąpienie do postępowania w sprawie przedmiotowej inwestycji. Nie jest zatem prawdziwe twierdzenie Sądu, że wniosek został zgłoszony w czasie, gdy nie toczyło się żadne postępowanie w tej sprawie. Dalsza część uzasadnienia skargi kasacyjnej wskazuje na naruszenie zarówno przez organy administracji, jak i Naczelny Sąd Administracyjny przepisów art. 32 prawa ochrony środowiska w zakresie wykonywania obowiązków podania do publicznej wiadomości wydanych decyzji, a także art. 46 i 51 tego prawa "w przedmiocie wydawania przedmiotowej decyzji".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Mimo stosunkowo krótkiego okresu obowiązywania ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej w skrócie "psa", instytucja skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowo administracyjnym została już stosunkowo obszernie przedstawiona w literaturze, a także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przede wszystkim w postanowieniu z 16 marca 2004 r. (FSK 209/04 - dotychczas nie publikowane) Naczelny Sąd Administracyjny sformułował niektóre, zasadnicze wymagania przesądzające o dopuszczalności skargi kasacyjnej. Należy przy tym podkreślić, że zarówno w literaturze dotyczącej skargi kasacyjnej określonej w psa, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wykorzystano dorobek judykatury, a także doktryn dotyczących kasacji w postępowaniu cywilnym, uregulowanym w kodeksie postępowania cywilnego.
Według w zasadzie jednolitych poglądów doktryny i orzecznictwa, art. 176 psa wprowadził dwojakiego rodzaju wymagania, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna. Po pierwsze - powinna odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego wymienionym w art. 46 i 47 psa. Po drugie - skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania szczególne, właściwe dla niej, sprowadzające się do :
1) oznaczenia zaskarżonego orzeczenia,
2) wskazania, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części,
3) przytoczenia podstaw kasacyjnych,
4) zamieszczenia wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia,