Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędziowie NSA Edward Janeczko /spr./, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Mariola Błaszczyk, po rozpoznaniu w dniu 6 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt I SA 2795/02 w sprawie ze skargi Małgorzaty K. i Krystyny B. na decyzję Wojewody M. z dnia 11 października 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania za nieruchomość (...) postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 11 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzje Wojewody W. z 11 października 2002 r., utrzymującą w mocy decyzję Starosty Powiatu W. z 19 października 2001 r. odmawiającą przyznania spadkobiercom Marii B. odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. W. 8.
Według stanowiska zawartego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, odmiennego od przyjętego przez organy administracji, art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, odszkodowanie określone w tym przepisie przysługuje również za działkę zabudowaną, która mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne.
Skarga kasacyjna Prezydenta Miasta W., zarzucając naruszenie art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez przyjęcie, że odszkodowanie może być przyznane za grunt znajdujący się pod budynkiem, zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi.
Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, odszkodowanie przewidziane w art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przysługuje albo za dom jednorodzinny, albo za działkę przeznaczoną pod budowę domu jednorodzinnego. Nie przysługuje zaś za grunt zabudowany domem jednorodzinnym. Powołano w tym zakresie dotychczasowe orzecznictwo NSA /wyrok z 8.5.03 - I SA 2549/01 i wyrok z 11.12.03 - I SA 1085/02/ oraz literaturę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie podlega odrzuceniu, co powoduje, że zbędne stają się rozważania dotyczące podstaw kasacyjnych i wniosków zawartych w tej skardze.
Odrzucenie skargi kasacyjnej następuje z następujących względów.
Została ona wniesiona przez radcę prawnego i podlegała wpisowi stałemu /par. 2 pkt 5 w związku z par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 221 poz. 2193/. Na podstawie art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skarga kasacyjna powinna być więc odrzucona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, przy braku uiszczenia przypadającego od niej wpisu przy wniesieniu do sądu /art. 219 par. 1 tego Prawa/.
W takiej sytuacji z mocy art. 180 wspomnianego Prawa, Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest do wydania postanowienia o odrzuceniu skargi.
Dlatego orzeczono, jak w sentencji.