Rozpoznanie sporu dotyczącego wskazania organu właściwego do rozpoznania skargi składanej w trybie postępowania w sprawach przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków /Dział VII Kpa/ nie mieści się w zakresie kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski /spr./, Sędziowie NSA Zbigniew Rausz, Joanna Runge-Lissowska, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej z wniosku Rady Powiatu Strzelińskiego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Radą Powiatu Strzelińskiego w przedmiocie wskazania organu właściwego do załatwienia sprawy ze skargi E. K. na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Strzelinie postanawia oddalić wniosek
W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu wniósł o wskazanie Rady Powiatu Strzelińskiego, jako organu właściwego do rozpoznania sprawy. W uzasadnieniu powołano się na fakt, że skoro Rada Powiatu zwróciła się do PINB w Strzelnie o udzielenie wyjaśnień w sprawie to tym samym uznała własną kompetencje w sprawie. Co, zdaniem Wojewódzkiego Inspektora, rodzi konieczność udzielenia skarżącemu odpowiedzi. W ocenie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu obowiązujące przepisy dotyczące właściwości organów nie pozostawiają wątpliwości, że organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest Rada Powiatu Strzelińskiego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem złożonego w rozpatrywanej sprawie wniosku o rozpatrzenie sporu o właściwość, określanego od wejścia w życie ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) mianem sporu kompetencyjnego, jest wskazanie organu właściwego do rozpatrzenia skargi na działalność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Strzelnie, a więc skargi w rozumieniu przepisów działu VIII. k.p.a. Przepis art. 1 pkt 3 k.p.a. określający zakres postępowania w sprawie rozstrzygania sporów o właściwość wyraźnie wiąże rozpoznawanie tych sporów z postępowaniem administracyjnym ogólnym stanowiącym trzon regulacji zawartej w kodeksie. Oznacza to, że zarówno spór o właściwość, jak i spór kompetencyjny w rozumieniu art. 22 § 2 k.p.a. dotyczyć mogą wyłącznie tych spraw, których przedmiotem jest rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy administracyjnej w drodze decyzji. W orzecznictwie sądowym nie budzi kontrowersji stanowisko, że przedmiotem sporu kompetencyjnego, do którego odnosi się art. 22 § 2 k.p.a. może być tylko sprawa indywidualna należąca do pozostających w sporze organów administracji publicznej, rozstrzygana w drodze decyzji administracyjnej - por. postanowienie NSA z 16 stycznia 1995 r., I SA 40/95, ONSA 1995, z. 3, poz. 148; wyrok z 6 lipca 1995 r., IV SA 416/95; wyrok NSA z 19 lipca 2001 r., IV SA 547/01; por. też. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004, s. 34. Poglądy wyrażone w tych orzeczeniach podziela Sąd w składzie rozpoznającym niniejszy wniosek. Z tego powodu uznać trzeba, że rozpoznanie sporu dotyczącego wskazania organu właściwego do rozpatrzenia skargi składanej w trybie postępowania w sprawach przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków nie mieści się w zakresie kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Mając na uwadze podniesione wyżej względy na podstawie art. 15 § 2 w zw. z art. 151 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.