Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 września 2004r. sygn. akt II SA/Lu 287/04 w zakresie odmowy przywrócenia terminu w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2004r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku z dnia 14 lipca 2004r. postanawia: zażalenie oddalić
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił Z. L. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku stwierdzając w uzasadnieniu orzeczenia, co następuje:
W sprawie niniejszej w dniu 14 lipca 2004r. zapadł wyrok na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, który został doręczony dorosłemu domownikowi skarżącego w dacie 21 lipca 2004r., jak to wynika z adnotacji na dowodzie doręczenia dołączonym do akt z jednoczesnym pouczeniem o prawie, terminie i sposobie podejmowania działań dla skutecznego złożenia skargi kasacyjnej. Wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku Z. L. złożył w dniu 29 lipca 2004r. osobiście, a następnie w dniu 02 sierpnia 2004r. wniosek o przywrócenie terminu do skutecznego dokonania tej czynności proceduralnej z argumentacją, iż to stan zdrowia uniemożliwił zachowanie terminu, gdy w okresie od 22 do 28 lipca 2004r. nie wychodził z domu z powodu dolegliwości kardiologicznych na tle choroby niedokrwiennej serca, a jest osobą samotną.
Skarżący uchybił ustawowemu, siedmiodniowemu terminowi dla skutecznego zgłoszenia żądania sporządzenia i doręczenia uzasadnienia wyroku na piśmie, statuowanemu dyspozycją art. 141 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który upłynął z dniem 28 lipca 2004 roku, nie stanowiącym dnia ustawowo wolnego od pracy.
Zgodnie z art. 86 i następne ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co do zasady strona może domagać się przywrócenia terminu do dokonania czynności proceduralnej, lecz jedynie gdy co najmniej uprawdopodobni, że przekroczenie terminu nastąpiło bez jej winy. Brak zawinienia należy wykładać jako zaistnienie takiej nagłej przeszkody, której nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, przy przyjęciu obiektywnego miernika staranności, wymaganej od każdej osoby należycie dbającej o swe interesy w postępowaniu sądowym.
Przedstawiona ocena prawna znajduje konsekwentne potwierdzenie w jednolitym orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W tym miejscu należy przywołać między innymi orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 4 listopada 1998r. w sprawie III SA 1243/97 /niepubl., z dnia 02 października 2002r. w sprawie V SA 793/02 /M.Pr. 2002, nr 23, s. 1059/, 30 grudnia 1998r. w sprawie III SA 1259/98 /LEX 44754/, 01 marca 1999 w sprawie II SA 45/99 /LEX 46785/, 25 maja 1998 w sprawie IV SA 2162/96 /LEX 43285/, 19 września 2000 w sprawie I SA 1072/00 /LEX 55307/.
W świetle powyższego powoływana przez skarżącego okoliczność choroby, przy braku domowników, nie realizuje przesłanki braku zawinienia przy przekroczeniu ustawowego terminu, w rozumieniu dyspozycji art. 86 § 1 wskazanej na wstępie rozważań ustawy. Nie wyklucza ona bowiem realnej możliwości dokonania czynności proceduralnej z wykorzystaniem pomocy świadczonej ze strony osób trzecich skoro nawet zwolnienie lekarskie co do zasady nie stanowi jeszcze o wykluczeniu możności sporządzenia stosownego wniosku w terminie i nadania go w urzędzie pocztowym korzystając z pomocy innej osoby, nie jedynie domownika.