Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA E. Mzyk po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2004 r na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 lutego 2004 r sygn. akt II SA/Gd 1/04 o odmowie przyznania skarżącemu prawa pomocy w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przekazania prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia oddalić zażalenie
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Zażalenie nie jest uzasadnione. Przede wszystkim podnieść należy, że wywody skarżącego w istocie nawet nie nawiązują do podstawy prawnej przytoczonej w zaskarżonym postanowieniu jak i do ustaleń poczynionych przez Sąd Wojewódzki. Skarżący bowiem podnosząc zarzut, że sąd wypowiedział się już co do meritum sprawy, nie dostrzega, że do takiej oceny upoważnia treść art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, według którego prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Jeżeli zatem skarżący ogranicza się do negowania dokonania takiej oceny to w istocie, nie zgłaszając innych zarzutów, kwestionuje unormowanie z art. 247 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. zaś tego rodzaju zarzut, z uwagi na związanie sądu ustawami, nie mógł odnieść zamierzonego skutku.
Jeśli do tego dodać, że skarżący pomija milczeniem ustalenia przytoczone przez sąd o zgłoszeniu żądania przekształcenia przysługującego mu prawa najmu lokalu w prawo użytkowania wieczystego (a właśnie w odniesieniu do tak zgłoszonego żądania orzeczono o umorzeniu postępowania administracyjnego w zaskarżonej decyzji) to w pełni zgodzić się należy z oceną sądu o oczywistej bezzasadności skargi. Trafne jest bowiem stanowisku sądu, iż żądanie przekształcenia prawa najmu w prawo użytkowania wieczystego nie znajduje jakiegokolwiek oparcia w przepisach powoływanej już ustawy z dnia 26 lipca 2001 r o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości.
Chybione jest wreszcie powoływanie się przez skarżącego na przepisy ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r o kształtowaniu ustroju rolnego /Dz. U. Nr 64 poz. 592/. Powołana ustawa nowelizuje wprawdzie ustawę z dnia 26 lipca 2001 roku o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości, jednakże nie przewiduje przekształcenia prawa najmu w prawo użytkowania wieczystego, czego w postępowaniu administracyjnym domagał się skarżący.
W tym stanie rzeczy skoro podniesione w zażaleniu zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku należało, na podstawie art. 197 § 1 i 2 w związku z art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzec jak w sentencji.