Skarga na decyzję Wojewódzkiego Zarządu Kwaterunkowo-Budowlanego w P. w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego i przekwaterowania.
Tezy

Pojęcie "dorosły" w rozumieniu art. 43 Kpa jest tożsame z pojęciem "pełnoletni" użytym w art. 10 par. 1 kodeksu cywilnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny przywrócił na podstawie art. 168 par. 1 Kpc w związku z art. 204 par. 2 Kpa Ireneuszowi B. termin do wniesienia skargi na decyzję Wojewódzkiego Zarządu Kwaterunkowo-Budowlanego w P. z dnia 15 kwietnia 1993 r. w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego i przekwaterowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
621 Sprawy mieszkaniowe, w tym dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Poznaniu
Uzasadnienie

Ireneusz B. wniósł o przywrócenie mu terminu do wniesienia skargi, podając, że decyzję ostateczną doręczono pod jego adresem w dniu 16 kwietnia 1993 r., jednakże do rąk jego małoletniego syna - Jarosława B. Twierdził też, że decyzję faktycznie otrzymał z rąk syna w dniu 29 kwietnia 1993 r.

Organ odwoławczy wniósł o oddalenie wniosku i odrzucenie skargi, wywodząc, że doręczenie w trybie art. 43 Kpa było prawidłowe, skoro osobę w wieku lat 17 należy uznać za dorosłą w rozumieniu tego artykułu. Ponadto wywodził, że nie było przeszkód do wniesienia skargi w terminie liczonym od dnia, w którym syn skarżącego odebrał decyzję.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Porównanie podpisu na dowodzie doręczenia decyzji i podpisów na pismach pochodzących od skarżącego uprawdopodobnia twierdzenie, iż decyzję ostateczną doręczono nie skarżącemu, lecz jego siedemnastoletniemu synowi.

Jak z tego wynika, zastosowano jedną z form doręczenia zastępczego, o jakich mowa w art. 43 Kpa, polegającą na doręczeniu pisma za potwierdzeniem domownikowi. Warunkiem jednak prawidłowości takiej formy doręczenia jest to, by domownik, któremu doręczono przesyłkę, był dorosły.

Zarówno art. 43 Kpa, jak i art. 138 par. 1 Kpc używają na określenie wieku osoby, do której rąk można doręczyć skutecznie pismo, terminu "dorosły", aczkolwiek żadna z tych ustaw nie definiuje tego pojęcia. (...). W tej sytuacji jedyną przesłanką oceny, z jakim wiekiem można uznać osobę za dorosłą, to jest za zdolną do skutecznego odbioru przesyłki, może być odwołanie się do ogólnego systemu uprawnień i obowiązków uzyskiwanych wskutek osiągnięcia określonego wieku. System w tym zakresie nie jest jednolity, jeśli się zważy np. przepisy prawa rodzinnego dotyczące zdolności do zawarcia małżeństwa, przepisy prawa karnego czy prawa pracy. Nie ulega jednak wątpliwości, że najdalej idący przełom w zakresie praw i obowiązków następuje z chwilą uzyskania pełnej zdolności do czynności prawnych, co zgodnie z art. 10 par. 1 Kc następuje z reguły z chwilą ukończenia 18 lat /z wyjątkiem, o którym mowa w art. 10 par. 2 Kc/. Ratio legis stanowią w tym wypadku ogólnie przyjęte poglądy na temat dojrzałości biologicznej i umysłowej człowieka, związanej z wiekiem i odpowiadającej potocznemu pojęciu dojrzałości. Inaczej mówiąc, ustawodawca uważa, iż dopiero z chwilą osiągnięcia pełnoletności w rozumieniu art. 10 Kc człowiek staje się o tyle dojrzały, że zdolny jest do samodzielnego kształtowania praw i obowiązków. Tak więc z tą chwilą dopiero można go uznać za dorosłego, to jest za taką osobę, która działa z pełnym rozeznaniem także w zakresie następstw czynności faktycznych o skutkach prawnych, do których należy zaliczyć przyjęcie pisma w postępowaniu administracyjnym.

W związku z tym należy uznać, że pojęcie "dorosły" w rozumieniu art. 43 Kpa jest tożsame z pojęciem "pełnoletni" ujętym w art. 10 par. 1 Kc.

Wobec tego należy stwierdzić, że doręczenie decyzji skarżącemu nie było prawidłowe, skoro dokonano go do rąk osoby nie będącej dorosłym domownikiem. Dlatego też skarżący bez własnej winy został pozbawiony możności wykorzystania pełnego terminu 30 dni, przewidzianego w art. 199 par. 1 Kpa, a nie można przyjąć, by miał on ponosić skutki nieprawidłowego doręczenia w ten sposób, że zostałby pozbawiony możności wykorzystania pełnego okresu, jaki ustawodawca przewidział na przygotowanie skargi.

W tych okolicznościach na podstawie art. 168 par. 1 Kpc w związku z art. 204 par. 2 Kpa przywrócono Ireneuszowi B. termin do wniesienia skargi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
621 Sprawy mieszkaniowe, w tym dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Poznaniu