Przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest niedopuszczalne.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Zakładu Instalacji Sanitarnych i CO Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na decyzję Izby Skarbowej w Rz. z dnia 21 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług oraz z wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi i wniosku o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku:
1/ odrzuca wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi,
2/ odrzuca skargę.
Zakład Instalacji Sanitarnych i CO Sp. z o.o. w M. - zastąpiona przez pełnomocnika Macieja B. radcę prawnego w Kancelarii Radców Prawnych IUS w P. - złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę /nadaną w Urzędzie Pocztowym Jarosław 1 w dniu 8 sierpnia 2001 r./ na decyzję Izby Skarbowej w Rz. z dnia 21 czerwca 2001 r. o odmowie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej odrzucenie jako nadanej w Urzędzie Pocztowym w 43 dniu od dnia jej doręczenia /26 czerwca 2001 r./, mimo prawidłowego pouczenia.
Pełnomocnik skarżącej Spółki złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek z dnia 10 października 2001 r., w którym wniósł o przywrócenie terminu do złożenia skargi oraz o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. W uzasadnieniu podał, że jedynym powodem uchybienia terminowi do złożenia skargi było przebywanie na zwolnieniu lekarskim od dnia 20 lipca do dnia 11 września 2001 r. Sporządzoną w dniu 14 lipca 2001 r. skargę przekazał Spółce celem zapoznania się z jej treścią przez Zarząd i wysłania do Sądu, jednak z powodu urlopu sekretarki zastępująca ją pracownica nadała skargę dopiero w dniu 8 sierpnia 2001 r. O fakcie uchybienia terminowi dowiedział się z otrzymanej w dniu 4 września 2001 r. odpowiedzi na skargę Izby Skarbowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd z ważnych powodów przywróci, na wniosek strony, termin do wniesienia skargi. Przepisy cyt. ustawy nie normują postępowania przed Sądem w tym zakresie. Dlatego ma mocy art. 59 tej ustawy mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 57-60 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Stosownie do postanowień art. 58 par. 2 zdanie pierwsze Kpa wniosek o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. W myśl par. 3 tego przepisu przywrócenie terminu do złożenia wniosku przewidzianego w par. 2 jest niedopuszczalne. W razie uchybienia terminowi do dokonania określonej czynności początkowym dniem, od którego należy liczyć bieg siedmiodniowego terminu jest następny dzień po dniu /art. 57 par. 1 Kpa/, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu. Omawiany przepis art. 58 par. 2 Kpa nie przewiduje innych okoliczności niż ustanie przyczyny uchybienia, w tym także dowiedzenia się o uchybieniu terminu.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej Spółki podał jako przyczynę uchybienia terminowi do złożenia skargi przebywanie na zwolnieniu lekarskim do dnia 11 września 2001 r. Zatem - pomijając ocenę tej przeszkody w sytuacji, gdy skarżąca jest osobą prawną - termin do złożenia wniosku upływał z dniem 18 września 2001 r. Tymczasem wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi i tego wniosku został nadany w dniu 10 października 2001 r., a więc po upływie 7-dniowego terminu określonego w art. 58 par. 2 Kpa. Jak już Sąd wyżej wskazał przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest niedopuszczalne.
W tej sytuacji wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi należało odrzucić, a ocena podanych przez pełnomocnika powodów uchybienia terminowi do złożenia skargi stała się zbędna.
Równocześnie podlega odrzuceniu skarga, jako złożona po upływie terminu, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy o NSA.
Z tych względów, na podstawie art. 58 par. 3 Kpa i art. 171 Kpc w związku z art. 59 oraz zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, należało orzec jak w sentencji.