Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie Przewodniczący Sędzia NSA /del./ Maria Zarębska - Kobak /spr./ po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Prezydium Powiatowej Rady Narodowej [...] z dnia [...] lipca 1958r., o nr [...] / /N o odtworzeniu treści aktu urodzenia -postanawia- odrzucić skargę.
A. Z. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skargą na decyzję Prezydium Powiatowej Rady Narodowej [...] z dnia [...] lipca 1958r. o nr [...]. Decyzją tą organ działając na podstawie art. 21 ust. 2 dekretu Rady Państwa z dnia 8 czerwca 1955r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. nr 25, poz. 151), postanowił odtworzyć treść aktu urodzenia A. Z. sporządzonego w utraconej księdze Urzędu Stanu Cywilnego [...] w roku 1946r.
Wezwaniem z dnia 13 lutego 2004r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wezwał skarżącego o wyjaśnienie czy decyzja Prezydium Powiatowej Rady Narodowej była zaskarżona w drodze administracyjnych środków odwoławczych do organu wyższego stopnia. Odpowiadając na to wezwanie A. Z. wyjaśnił, że decyzja nie była zaskarżona w drodze administracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :
Na wstępie należy rozważyć czy będąca przedmiotem zaskarżenia forma działania Prezydium Powiatowej Rady Narodowej mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego wyznaczonej treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270) zwanej dalej P.p.s.a.
Przedmiotem skargi do sądu jest decyzja wydana w sprawie odtworzenia akt stanu cywilnego. Akt stanu cywilnego w razie zaginięcia lub zniszczenia całości lub części księgi stanu cywilnego w której był sporządzony może być odtworzony jedynie w drodze postępowania administracyjnego. W związku z tym akt kończący postępowanie odtworzeniowe stanowi decyzję administracyjna w rozumieniu art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego. Na podstawie tej decyzji dokonuje się wpisu do ksiąg stanu cywilnego miejsca sporządzenia aktu w zaginionej lub zniszczonej księdze. Taki wniosek wypływa z analizy przepisu art. 34 ustawy z dnia 29 września 1986r., prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. nr 36, poz. 180 z późn. zm.). Wobec zbliżonej treści powołanego przepisu do art. 21 ust. 1 dekretu Rady Państwa prawo o aktach stanu cywilnego należy przyjąć, że i odtworzenie aktu stanu cywilnego na podstawie tego dekretu następowało w drodze decyzji administracyjnej. Zaskarżone działanie organu administracji nie jest więc aktem stanu cywilnego, którego niezgodność z prawdą może być udowodniona w postępowaniu przed sądem powszechnym. Oznacza to również możliwość rozpoznania przez sąd administracyjny skargi na decyzję administracyjną wydaną w sprawie odtworzenia aktu stanu cywilnego podjętą na podstawie art. 21 ust. 1 powołanego wyżej dekretu Rady Państwa.
Możliwość złożenia skargi i jej rozpoznania przez sąd jest uwarunkowana wyczerpaniem przez skarżącego przesłanek określonych regulacjami normującymi postępowanie sądowoadministracyjne.
Zarówno na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 z późn. zm.), jak i P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenie, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Taki wymóg przewiduje treść art. 52 § 1 P.p.s.a. Jeżeli natomiast ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Podane wyżej unormowania ustanawiają przesłanki dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego. Złożenie skargi do sądu bez wyczerpania służących w toku postępowania administracyjnego środków zaskarżenia musi spowodować odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej.
W rozpoznawanej sprawie skarżący oświadczył, ze przed wniesieniem skargi do sądu nie składał od decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej [...] środka zaskarżenia. Taki stan sprawy uniemożliwia Sądowi rozpoznanie skargi z powodu nie wyczerpania przez skarżącego przesłanek o których mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a. Powoduje to konieczność odrzucenia skargi A. Z. w oparciu o art. 58 § 1 pkt. 6 w związku z art. 52 § 1 P.p.s.a.
Z wyłożonych powodów Sąd orzekł jak w treści niniejszego postanowienia.